Zatrucie ołowiem
Najczęstszym rodzajem zatrucia metalami ciężkimi w praktyce medycznej jest zatrucie ołowiem. Nawet osoby, które nie są związane przez naturę ich działalności zawodowej z produkcją lub używaniem tej substancji są często narażone na tę patologię przez wdychanie toksycznego pyłu lub oparów.
Objawy i oznaki zatrucia ołowiem
Kliniczne objawy opisywanego problemu są związane ze wzrostem stężenia metalu ciężkiego we krwi (ponad 800-100 μg / l płynu biologicznego). Ostremu zatruciu oparami ołowiu lub pyłem zawierającym ten pierwiastek chemiczny towarzyszą takie objawy:
- anemia;
- intensywny ból w jamie brzusznej;
- obwodowa neuropatia z szybką demielinizacją długich neuronów;
- ból głowy;
- zaburzenia pamięci i świadomości.
Istnieje również subkliniczne przewlekłe zatrucie ołowiem, w którym stężenie metalu we krwi zwiększa się stopniowo wraz z okresami niewielkiego spadku. Z reguły ta forma choroby jest charakterystyczna dla osób pracujących w przemyśle chemicznym stosującym związki ołowiu. Ma następujące objawy:
- uszkodzenie nerek;
- wysokie ciśnienie krwi;
- pogorszenie obwodowego układu nerwowego;
- bardzo rzadko - encefalopatia .
Zatrucie ołowiem
Przede wszystkim należy usunąć źródło kontaktu z oparami i pyłem zawierającym ołów. Dalsza terapia opiera się na wprowadzeniu do organizmu leków, które tworzą kompleksy chemiczne z metalem - związkami, które blokują negatywny wpływ pierwiastka i przyczyniają się do jego eliminacji. W tym celu stosuje się dimerkaprol, EDTA i mrówczan wapnia (D-penicylamina) oraz testowany jest nowy czynnik, kwas dimerkaptobursztynowy.
Wykonalność leczenia określa się po porównaniu ilości wstrzykniętego leku i ołowiu, wydalonego z moczem. Terapia jest uważana za skuteczną, jeśli w moczu jest więcej niż 1 μg ołowiu wydalanego w ciągu dnia na 1 mg leku kompleksującego.
W ciężkim zatruciu i rozwoju ostrej encefalopatii zaleca się jednoczesne podawanie dwóch leków - soli wapniowej EDTA i Dimerkaprolu. Dostępność obrzęk mózgu obejmuje również stosowanie deksametazonu i mannitolu.
Pełny cykl leczenia wynosi 5 dni, ale w razie potrzeby można go powtórzyć po krótkiej przerwie.