Przez termin "kifoza" rozumie się krzywiznę kręgosłupa. Normalnie kręgosłup osoby dorosłej nie jest prosty, ale ma niewielki zakręt w okolicy klatki piersiowej - kifozę fizjologiczną, a także podobną krzywą naturalną w obszarze krzyżowym. W przeciwieństwie do tych zakrętów istnieją dwa zgięcia w kierunku przeciwnym (przedni) - w odcinku szyjnym i lędźwiowym. Dzięki tej strukturze zapewnione są właściwości amortyzacji kręgosłupa, osiągane jest minimalne obciążenie każdego kręgu.
Jeśli kifoza piersiowa zostanie wzmocniona, tj. kąt skrzywienia kręgosłupa w odcinku piersiowym przekracza normalną wartość, to jest kwestia patologicznej kifozy. Jest to poważna choroba, którą należy leczyć tak wcześnie, jak to możliwe.
Kifoza kręgosłupa piersiowego może rozwinąć się z powodu wrodzonych zaburzeń budowy kręgosłupa. Taka patologiczna kifoza, z reguły, znajduje się już w drugiej połowie życia dziecka, kiedy zaczyna stać i chodzić.
Inne przyczyny kifozy to:
Kifozę można określić wizualnie w zależności od postawy pacjenta: "okrągły" tył, ramiona są pochylone w dół i do przodu. Możesz samodzielnie ustalić chorobę, przeprowadzając nieskomplikowany test: powinieneś oprzeć się plecami o ścianę i nie rzucając głową, dotknij ściany karkiem. Jeśli jest to problematyczne, najprawdopodobniej występuje patologiczna kifoza okolicy klatki piersiowej.
Ponadto chorobie towarzyszy ból w odcinku piersiowym kręgosłupa, niewydolność oddechowa, skurcze mięśni.
Możesz potwierdzić diagnozę za pomocą radiografia , tomografia komputerowa lub rezonans magnetyczny. Metody te dają również możliwość ustalenia stopnia zaawansowania choroby.
Stopnie kifozyIstnieją trzy stopnie zaawansowania choroby:
Leczenie kifozy kręgosłupa piersiowego odbywa się w zależności od stopnia zaawansowania choroby i biorąc pod uwagę przyczyny, które ją spowodowały W dzieciństwie i okresie dojrzewania kifoza jest najłatwiejsza do leczenia, co zwykle obejmuje:
Ponadto zaleca się spanie na twardej nawierzchni, regularną aktywność fizyczną, zakaz noszenia ciężarków.
W wieku dorosłym i w ciężkich przypadkach konserwatywne metody leczenia mają na celu zmniejszenie bólu i poprawę ruchomości kręgosłupa, tworząc prawidłową postawę, aby przeciwdziałać efektom kifozy. Niestety, wyrównanie kręgosłupa po okresie dojrzałości szkieletu (po 16 latach) nie zakończy się sukcesem.
W takim przypadku pomocne może być tylko leczenie chirurgiczne. Jednak operacja, która jest w stanie zmniejszyć obciążenie, jest obciążona wieloma zagrożeniami i dlatego jest przypisana tylko w skrajnych przypadkach.