Niestandardowy dzień roboczy

Ubiegając się o pracę, zwykle określamy stosunek do nieregularnego dnia pracy. Chcąc uzyskać dokładnie to stanowisko, my oczywiście zgadzamy się na wszystko, a następnie, gdy szef okresowo mówi o potrzebie pozostania w pracy, nie możemy mu się sprzeciwiać. A najgorszą rzeczą w tej sytuacji jest to, że pracodawca nie chce słyszeć o dodatkowej wypłacie lub wyjechać na nieregularny dzień roboczy.

Co oznacza nieregularny dzień roboczy?

Nieporozumienia między pracownikiem a pracodawcą często pojawiają się z powodu nieznajomości pojęcia "nieregularny dzień roboczy".

Zgodnie z kodeksem pracy czas pracy nie może przekraczać 40 godzin tygodniowo, ale pracodawca ma możliwość okresowego (krótkoterminowego i nie ciągłego) rekrutowania pracowników do pracy poza harmonogramem ich pracy. W przeciwieństwie do pracy w nadgodzinach, z nieograniczonym dniem roboczym, pisemna zgoda pracownika na każdy przypadek nie jest wymagana. Nie ma również limitu czasowego na nieregulowany dzień roboczy, ale zjawisko to może być tylko tymczasowe. Ponadto pracodawca nie ma prawa do przyciągania pracowników do pracy w święta i weekendy, chowając się za sposobnością określoną w umowie o pracę dotyczącą nieregularnych godzin pracy. Poza tym niestandardowy dzień pracy można ustalić tylko w głównym miejscu pracy.

Tylko ci pracownicy, których stanowiska są wskazane na liście w układzie zbiorowym, umowa, która została zaakceptowana przy udziale przedstawicieli związków zawodowych, przyciąga nieuregulowany dzień roboczy. Pracownicy, których stanowiska nie są wymienione w wykazie, pracodawca nie ma prawa do rekrutacji na nieregularne godziny pracy. Zazwyczaj nieregularny dzień roboczy jest ustalany dla następujących grup pracowników:

kadry kierowniczej, ekonomicznej, technicznej i tych pracowników, których praca nie może być poddana dokładnemu rozliczeniu;
pracownicy, którzy niezależnie dystrybuują czas pracy;
pracowników, których dzień pracy jest podzielony na przedziały niepewnego czasu trwania.

Czy można odmówić nieregularnego dnia roboczego?

Kodeks pracy nic o tym nie mówi, ale kwestia ta jest wciąż kontrowersyjna, jeśli firma nie posiada żadnych dokumentów normatywnych potwierdzających ustalenie niestandardowego dnia pracy dla wielu pracowników. Warto jednak zauważyć, że ostatnio sądy coraz częściej stają po stronie pracodawcy, to znaczy, że pracownik ma niewielkie szanse uzasadnienia odmowy pracy w nieuregulowanym harmonogramie. Pracownik ma jednak prawo wyboru czasu wejścia do pracy - pod koniec dnia roboczego lub przed jego rozpoczęciem.

W przypadku nieregularnego dnia roboczego pracownikowi należy przyznać urlop (dodatkowy i płatny), a czas odpoczynku nie może być krótszy niż 3 dni kalendarzowe. Zgodnie z kodeksem pracy pracodawca musi co roku zapewniać pracownikowi ten urlop.

Dopłata za nieregularne godziny pracy jest możliwa w następujących przypadkach:

Jeśli pracownik nie korzysta z dodatkowego urlopu. W takim przypadku pracownik musi napisać oświadczenie o odmowie skorzystania z dodatkowych dni odpoczynku. Ale nie wszystkie grupy obywateli mogą zrezygnować z odpoczynku. Tak więc kobiety w ciąży i pracownicy w wieku poniżej 18 lat są zobowiązani do odpoczynku przez cały czas, którego potrzebują.
W przypadku zwolnienia, niewykorzystane urlopy są rekompensowane, uwzględnia się również dni dodatkowego urlopu przyznanego na pracę w warunkach nieregulowanych godzin pracy.