Zakaźne zapalenie otrzewnej kotów
Zakaźne zapalenie otrzewnej jest podorosto lub przewlekłą wirusową chorobą kotów domowych i dzikich, która jest spowodowana przez kocię koronawirus . Zapalenie otrzewnej manifestuje się w kilku postaciach - proliferacyjnej (sucha), wysiękowej (mokra) i u 75% zwierząt w postaci bezobjawowej. Najczęściej choroba objawia się w wieku od sześciu miesięcy do pięciu lat.
Źródłem wirusa zawierającego RNA są chore i chore koty. Chory kot, poczynając od początku okresu inkubacji i przez 1,5-3 miesiące po zakończeniu choroby, wydala wirus z moczem, kałem i wysiękem z nosa. Zwierzęta zarażają się ustnie, ale pojawiają się także infekcje przenoszone drogą powietrzną.
Zakaźne zapalenie otrzewnej kotów jest ciężko tolerowane przez małe kocięta niż przez osoby dorosłe.
Objawy zakaźnego zapalenia otrzewnej u kotów
Po pierwsze, wirus rozwija się w jelitach i migdałach, skąd rozprzestrzenia się przez ciało, w szczególności do węzłów chłonnych. Wirus Krwi RNA jest wprowadzany do tkanki i wielu orani, szczególnie tam, gdzie występuje duże nagromadzenie naczyń krwionośnych. Jeśli zwierzę ma doskonały system odpornościowy, reprodukcja wirusa zatrzymuje się, a choroba nie rozwija się.
Jeśli układ odpornościowy Twojego zwierzaka jest osłabiony, istnieje duże prawdopodobieństwo zakażenia zapaleniem jelit. Aby prawidłowo zdiagnozować zakaźne zapalenie otrzewnej u kotów, należy zwrócić uwagę na następujące objawy:
- wzrost temperatury;
- anoreksja ;
- nagromadzenie płynu w klatce piersiowej / brzuchu;
- duszność;
- szmery i płuca serca;
- powiększone nerki, trzustka i wątroba.
Rozpoznanie ustala się na podstawie wyników badań serologicznych. Decydująca rola, jaką odegrały wyniki otwarcia martwych kotów i badań histologicznych.
Leczenie choroby Jest to bardzo złożona choroba, dlatego należy ufać wyłącznie specjalistom. Infekcyjne zapalenie otrzewnej u kotów oferuje kompleksowe leczenie. Aby ułatwić ten stan, koty są przekłuwane, a nagromadzony wysięk usuwany. Jednocześnie w dawkach terapeutycznych stosuje się leki moczopędne (verospheron, heksametylenotetraamina, lasix, diakarb, triampur, chlorek amonu).
W celu stłumienia patogennej mikroflory stosuje się antybiotyki - ampicylinę i ampoksynę 5-7 dni, tylozynę 2 dni, lewomycetynę, claforan, błonętrinę itp. Ponadto konieczne jest włączenie preparatów multiwitaminowych i witamin z grupy C i B. Dodawane są immunostymulanty.