Indapamid - wskazania do stosowania

Indapamid jest lekiem w postaci tabletek powlekanych, należącym do grupy farmakologicznej tiazydopodobnej diuretyki (diuretyki). Jest to lek nowej generacji, który nie wpływa na metabolizm w organizmie i jest dobrze tolerowany przez pacjentów.

W jakim celu stosuje się Indapamid?

Wskazaniem do stosowania tabletek indapamidu jest nadciśnienie tętnicze. Z reguły leki z tej grupy, do których należy Indopamid, są lekami z wyboru w przypadku nadciśnienia tętniczego w następujących przypadkach:

u pacjentów w podeszłym wieku;
z izolowanym nadciśnieniem skurczowym (gdy tylko podwyższone jest ciśnienie krwi);
z towarzyszącą niewydolnością serca;
na osteoporoza .

Skład i farmakologiczne działanie indapamidu

Aktywnym składnikiem leku jest chlorowodorek indapamidu. W uzupełnieniu do kompozycji indapamidu

takie substancje:
laktoza jednowodna;
stearynian magnezu;
powidon K30;
laurylosiarczan sodu;
krospowidon;
metylo-hydroksypropyloceluloza;
makrogol;
dwutlenek tytanu;
talk.

Indapamid zwiększa elastyczność ścian tętnic, zmniejsza całkowity obwodowy opór naczyniowy i przyczynia się do zmniejszenia przerostu lewej komory serca. Narzędzie nie wpływa na metabolizm węglowodanów i zawartość lipidów w osoczu krwi (w tym u pacjentów z cukrzycą). Przyjmowanie leku w zalecanych dawkach terapeutycznych ma tylko działanie obniżające ciśnienie bez znaczącego zwiększenia ilości uwolnionego moczu.

Dawka indapamidu

Indapamid z reguły przyjmuje jedną tabletkę raz dziennie, bez żucia. Zaleca się przyjmowanie tabletek rano, w tym samym czasie. Efekt hipotensyjny rozwija się pod koniec pierwszego tygodnia podawania i osiąga maksimum po trzech miesiącach stosowania leku.

Przeciwwskazania do powołania indapamidu

Ten lek jest przeciwwskazany dla:

ciąża i laktacja;
ciężka niewydolność wątroby;
ciężka niewydolność nerek (z bezmoczem);
hipokaliemia;
indywidualna nietolerancja składników leku.

Ostrożnie, Indapamid jest przepisywany na nadczynność przytarczyc, zaburzenia czynności nerek i wątroby, zaburzenia równowagi wodno-elektrolitowej, hiperurykemię i cukrzycę w fazie dekompensacji.