W leczeniu różnych chorób stosuje się immunomodulatory w celu skorygowania statusu odpornościowego - leki zaprojektowane specjalnie w celu stłumienia lub wzmocnienia produkcji ochronnych połączeń komórkowych. W zależności od potrzeb organizmu mogą być silne lub łagodne, syntetyczne lub naturalne.
Kategoria rozpatrywanych leków jest sklasyfikowana w następujący sposób:
Z kolei każda grupa jest podzielona na podtypy. Endogenne naturalne immunomodulatory:
Immunomodulatory egzogennych leków przeciwwirusowych mogą być pochodzenia molekularnego lub grzybowego:
Środki syntetyczne są mniej korzystne w leczeniu chorób wirusowych lub autoimmunizacyjnych. Ponieważ, w przeciwieństwie do leków endogennych i egzogennych, nie korygują pracy systemu, ale wykonują jego funkcje. Najbardziej znany nowy immunomodulator chemiczny nowej generacji - polioksydoniowy. Oprócz głównego działania, lek wytwarza efekt przeciwutleniający i detoksykacyjny. Wśród syntetycznych środków zaznaczono również Neovir, Diucifon, Galavit, Amiksin , Lewamizol.
Podczas leczenia nowotworów złośliwych wykonuje się chemioterapię, która hamuje układ odpornościowy. Ponadto brak równowagi ochronnych jednostek komórkowych często prowadzi do zaburzeń autoimmunologicznych u pacjentów z rakiem, a także silnej podatności na różnego rodzaju infekcje.
W złożonym schemacie leczenia konieczne jest okresowe przyjmowanie immunostymulantów z serii interferonów:
Interleukiny, na przykład, aldekleukina i czynniki stymulujące wzrost kolonii - Lenograstim, Filgrastim, Pegfilgrastim powinny również zostać włączone do terapii.
Aby wzmocnić działanie cytostatyków, zaleca się stosowanie leków immunosupresyjnych lub immunosupresyjnych:
Zarówno w tradycyjnej, jak i tradycyjnej medycynie od dawna stosuje się naturalne środki w celu normalizacji pracy odporności. Należą do nich: