Kardiomiopatia przerostowa
Choroba, w której ścianka lewej, a jeszcze rzadziej, prawostronna komórka serca pogrubia, nazywa się kardiomiopatią przerostową (HCMP). W tej chorobie zgrubienie w bardzo rzadkich przypadkach występuje symetrycznie, a zatem przegroda międzykomorowa często ulega uszkodzeniu.
Uważa się, że jest to choroba sportowców - z powodu zwiększonego wysiłku fizycznego pojawia się hipertrofia. Wiadomo już o kilku przypadkach, kiedy sportowcy zginęli na boiskach sportowych z powodu kardiomiopatii przerostowej - węgierski piłkarz Miklos Feher i amerykański lekkoatleta Jesse Marundé.
W tej chorobie włókna mięśniowe w mięśniu sercowym mają chaotyczną lokalizację, która jest związana z mutacją genu.
Formy przerostowej kardiomiopatiiDziś lekarze wyróżniają 3 formy kardiomiopatii przerostowej:
- Podstawowa niedrożność - gradient w spoczynku jest większy lub równy 30 mm Hg. ul.
- Niedrożna niedrożność - obserwowane są spontaniczne drgania gradientu śródkomorowego.
- Utajona przeszkoda - gradient w spoczynku jest mniejszy niż 30 mm Hg. ul.
Obrzękowa kardiomiopatia przerostowa odpowiada tym trzem formom choroby, podczas gdy prawdziwa, nieprzepuszczalna postać charakteryzuje się gradientem niedrożności mniejszej niż 30 mm Hg. ul. w spokojnym i prowokowanym stanie.
Objawy kardiomiopatii przerostowej
Objawy kardiomiopatii przerostowej mogą być nieobecne - około 30% pacjentów nie wykazuje żadnych dolegliwości, w tym przypadku nagła śmierć może być jedyną manifestacją choroby. W specjalnej strefie ryzyka znajdują się młodzi pacjenci, którzy nie zauważają dolegliwości, z wyjątkiem arytmii serca.
Choroba ta charakteryzuje się tak zwanym syndromem o niskim uwalnianiu - w tym przypadku dochodzi do omdlenia, wystąpienia duszności i zawrotów głowy oraz ataków. dusznica bolesna .
Ponadto, z kardiomiopatią przerostową, możliwe są objawy niewydolności lewej komory serca, które mogą przekształcić się w zastoinową niewydolność serca.
Kiedy mogą wystąpić zaburzenia rytmu serca omdlenia . Często są to dodatkowe skurcze komorowe i paroksyzmy częstoskurczu komorowego.
W bardzo rzadkich przypadkach u pacjentów może wystąpić infekcyjne zapalenie wsierdzia i choroba zakrzepowo-zatorowa.
Rozpoznanie kardiomiopatii przerostowej
W przeciwieństwie do innych typów kardiomiopatii, znacznie łatwiej jest zdiagnozować przerostową postać ze względu na ustalone kryterium: aby diagnoza została zatwierdzona, pogrubienie mięśnia sercowego musi być większe lub równe 1,5 cm, wraz z obecnością dysfunkcji lewej komory (zaburzenia relaksacji).
Podczas badania stwierdza się, że pacjent rozszerza granicę serca w lewo, a gdy jest zatkany, słychać szum (skurczową romboidalną).
Wśród dodatkowych metod badań tej patologii są:
- elektrokardiografia - dzięki niej wykrywa wzrost lewego przedsionka;
- echokardiografia jest główną metodą, która pomaga znaleźć lokalizację hipertrofii;
- Monitorowanie EKG - określa zaburzenia rytmu;
- rezonans magnetyczny - stosuje się jako metodę wyjaśniającą;
- Diagnostyka genetyczna jest jedną z najważniejszych metod oceny rokowania choroby.
Leczenie kardiomiopatii przerostowej
Rozpoznanie i leczenie kardiomiopatii przerostowej są ściśle ze sobą powiązane, aby zapobiec śmierci. Po ocenie prognozy przebiegu choroby, w przypadku możliwości zgonu, przeprowadza się kompleksowe leczenie. Jeśli nie ma zagrożenia śmiercią, a objawy nie 
są wyrażone, a następnie specjalne traktowanie nie jest przeprowadzane.
W przypadku leczenia bardzo ważne jest ograniczenie wysiłku fizycznego, a także przyjmowanie leków o ujemnym efekcie jonotropowym. Ta kategoria obejmuje beta-blokery i antagonistów wapnia. Są one wybierane indywidualnie i biorąc pod uwagę, że odbiór odbywa się przez długi czas (do wieczora odbiór), dziś lekarze mają tendencję do przepisywania leków z minimalnymi skutkami ubocznymi. Wcześniej używano głównie anaprilinu, a obecnie istnieje wiele analogów nowej generacji.
Stosowany również w leczeniu leków antyarytmicznych i antybiotyków w przypadku zakaźnego komponentu patologii.