Psychologia humanistyczna

Psychologia humanistyczna była wynikiem poważnych refleksji społeczeństwa amerykańskiego, w obliczu tego, czym jest dana osoba, jakie są jej potencjalne i ścieżki rozwoju. Pytania te, oczywiście, zostały podniesione przed i zostały rozpatrzone przez przedstawicieli różnych szkół. Jednak dwie wojny światowe doprowadziły do globalnych zmian w społeczeństwie, co spowodowało znaczenie nowych pomysłów i porozumień.

Co studiuje psychologia humanistyczna?

Głównym przedmiotem badań kierunku humanistycznego w psychologii są zdrowe, dojrzałe, twórczo aktywne jednostki, dążące do ciągłego rozwoju i zajmujące aktywną pozycję życiową. Psychologowie humanistycznego nurtu nie sprzeciwiali się człowiekowi i społeczeństwu. W przeciwieństwie do innych obszarów wierzyli, że nie ma konfliktu między społeczeństwem a jednostką. Przeciwnie, ich zdaniem jest to społeczne sukces dać człowiekowi poczucie pełności ludzkiego życia.

Osobowość w psychologii humanistycznej

Podstawy humanistycznej psychologii wywodzą się z filozoficznych tradycji humanistów renesansu, oświecenia, niemieckiego romantyzmu, nauk Feuerbacha, Nietzschego, Husserla, Dostojewskiego, Tołstoja, nauki egzystencjalizmu i wschodnich systemów filozoficznych i religijnych.

Metodologia psychologii humanistycznej ujawnia się w pracach takich autorów:

A. Maslow, C. Rogers, S. Jurard, F. Barron, którzy wyrazili swoje poglądy na temat psychicznie zdrowej, w pełni funkcjonującej osobowości;
A. Maslow, V. Frankl, S. Buhler pisał o rozwoju osobowości w psychologii humanistycznej, problemie sił napędowych w kształtowaniu i rozwoju osobowości, potrzebach i wartościach;
problem relacji międzyludzkich i ujawnienia się w związkach opisali C. Rogers, S. Jurard, R. May;
F. Barron, R. May i V. Frankl pisali o problemach wolności i odpowiedzialności.

Ogólnie rzecz biorąc, osobowość osoby jest rozpatrywana w następujących aspektach:

osoba nie jest zbiorem składników, ale integralną osobą;
każda osoba jest wyjątkowa, dlatego bardziej odpowiednie jest podejście do każdego konkretnego przypadku z punktu widzenia jego indywidualności. W oparciu o tę reprezentację statystyczne uogólnienia nie mają sensu;
ludzkie życie jest pojedynczym procesem bycia i stawania się człowiekiem;
człowiek jest aktywną istotą, która potrzebuje rozwoju;
główna psychologiczna rzeczywistość jest ludzkim doświadczeniem;
człowiek może kierować się swoimi zasadami i wartościami, co pomaga mu być w pewnym stopniu niezależnym od zewnętrznych przyczyn.

Metody psychologii humanistycznej

Psychologia humanistyczna stała się powszechna, co doprowadziło do rozszerzenia zestawu metod odpowiednich dla tego obszaru. Wśród najbardziej znanych metod należą:

terapia sztuką - samoświadomość poprzez rysunek, muzykę, ruch;
auto-trening metodą I. Shultz - zanurzenie w sobie, komunikowanie się z własnym wnętrzem;
wizualizacja K. Simontona - świadomość pragnień, budowanie celów poprzez wizualną prezentację;
Techniki wschodnie, w tym medytacja, joga, hatha joga, Tai Chi, tantryzm itp.
Vetotherapy według V. Reich, która opiera się na założeniu, że choroby przewlekłe są wynikiem zacisków mięśniowych spowodowanych przez podkreśla ;
Programowanie neurolingwistyczne, założone przez J. Grindera i R. Bendlera. Zwrócili szczególną uwagę na sformułowania werbalne, które mogą wpływać na ludzką psychikę.

Byłoby niedokładnością nazwać psychologię humanistyczną teorią naukową. W momencie pojawienia się, zajmował ważną niszę, rozumiejąc, że istnieje człowiek, a raczej szybko stał się ogólnym zjawiskiem kulturowym.