Istnieje kilka odmian układowego zapalenia naczyń, wśród których często występuje gigantyczne komórkowe czasowe lub skroniowe zapalenie tętnic (GTA). Inną nazwą patologii jest choroba Hortona, na cześć lekarza, który ją pierwszy opisał.

Choroba ta jest diagnozowana głównie u osób starszych, wpływa na tętnice o średnim i dużym rozmiarze. W ich ścianach postępuje proces zapalny, który stopniowo się rozprzestrzenia. Z biegiem czasu naczynia zwężają się na tle powstawania skrzeplin i występują różne zaburzenia krążenia.

Objawy choroby Hortona

Opisana patologia rozpoczyna się ostro lub podostrej, często rozwija się po przeniesieniu ostrej infekcji wirusowej dróg oddechowych. Wczesne oznaki GTA:

  • ból głowy;
  • mialgia;
  • gorączka;
  • sztywność ruchów mięśni żujących i języka.

Główne objawy czasowego zapalenia tętnic to 3 typy objawów klinicznych:

1. Odurzenie:

2. Zaburzenia naczyniowe:

  • Guzki na skórze głowy;
  • zagęszczanie tętnic ściennych i skroniowych;
  • bolesność przy palpacji uszkodzonych naczyń.

3. Klęska narządów wzrokowych:

  • zmniejszona ostrość widzenia, aż do nagłej ślepoty;
  • niedokrwienna neuropatia nerwu wzrokowego.

Pogorszenie funkcji oka nie następuje natychmiast, ale po 2-4 tygodniach lub kilku miesiącach od początku rozwoju patologii, właśnie z remisją choroby Hortona. Takie zmiany są nieodwracalne, dlatego ważne jest, aby wszyscy pacjenci z GTA regularnie sprawdzali stan dna oka.

Badanie krwi na obecność choroby Hortona

Podstawą diagnozy jest dokładny laboratoryjny test krwi. W wynikach tej analizy odnotowano następujące kryteria:

  • niedokrwistość niedobarwliwą ;
  • ESR większy niż 50 mm / h;
  • leukocytoza;
  • zwiększona aktywność enzymów wątrobowych;
  • hipoalbuminemia;
  • zwiększone poziomy IgG (czasami).

Leczenie objawów i przyczyn choroby Hortona

Jedyną skuteczną metodą leczenia zapalenia ścian naczyniowych za pomocą GTA jest stosowanie hormonów kortykosteroidowych, w szczególności prednizolonu. W ciężkich przypadkach schemat leczenia jest uzupełniony innym lekiem, metiprednizolonem.

Leczenie jest przedłużone, po złagodzeniu ostrego procesu zapalnego zaleca się przyjmowanie leków przez kolejne sześć miesięcy w dawce podtrzymującej. Tylko w przypadku braku objawów zespołu Hortona przez 6 miesięcy leczenie zostaje całkowicie zatrzymane.