Niewielu z nas przykłada wagę do takich akcesoriów, jak chusteczka do nosa. Ale przez kilka stuleci mówił o przynależności do pewnej warstwy w społeczeństwie, a dziś jest modnym tematem, a czasem nawet dziełem sztuki.
Niezbędny i modny dodatek do tkanin pojawił się w starożytnym Rzymie w II wieku - był używany przez widzów i aktorów w teatrach i na występach. W tym samym czasie papierowy analog został rozpowszechniony w Chinach. W średniowieczu chusteczka była niezmienną cechą zakochanych: kobiety ozdabiały je lancą rycerzy w turniejach. W epoce renesansu koronkowe chusteczki były luksusem i były używane tylko przez bogate, wybitne panie.
Na Wschodzie chusteczki służyły także celom wzniosłym, na przykład chusteczka wrzucona w kierunku kobiety symbolizowała wyraz wielkiego szacunku dla jej osoby.
W Rosji ten dodatek traktowano bardziej prozaicznie: w średniowieczu nazywano go "wycieraczką" lub "muchą". Nazwisko, które otrzymał, by wyciąć go z kawałka tkaniny na szerokość.
Obecnie chusteczki higieniczne i papierowe są szeroko rozpowszechnione. Nawiasem mówiąc, papierowy dodatek nie jest wcale nowością społeczeństwa przemysłowego - zaczęli je produkować pod koniec XIX wieku w fabryce Göppingen.
Obecność tego atrybutu w damskiej torebce, jego użycie w garniturze jest przejawem dobrego smaku. Nowoczesność pozwala nam wybrać teksturę, wystrój, cel użycia chusteczki:
Zgodnie z etykietą kobieta musi mieć dwie chusteczki do nosa - dekoracyjną i "pracującą". Haftowana lub koronkowa chusteczka, zwykle pełni dokładnie funkcję dekoracyjną. Do ciągłego użytkowania zaleca się nosić prostszą wersję, za pomocą której można posprzątać makijaż, zetrzeć łzy szczęścia, nosa lub dłoni, bez obawy o zepsucie chusteczki.