Bogini płodności w światowych mitologiach
Trudno wyobrazić sobie kulturę, w której mitologii szczególną uwagę nie poświęcono takiemu bóstwu jak bogini płodności. Została zidentyfikowana wszędzie przez planetę Wenus, a jej dzień uznano za piątek. Wielu badaczy uważa, że ten kult pochodzi z paleolitu i jest utożsamiany z wizerunkiem "matki".
Bogini płodności i rolnictwa
Wraz z rozwojem rolnictwa, kult bogini płodności stał się silniejszy, jak w matriarchalnej statucie w ludzkich społecznościach. Z biegiem czasu minęła ta era, ale obraz bóstwa w kulturach pozostał niezłomny. Między różnymi hipostazami bogini płodności ujawnia się wyraźny związek, w tym w mitach. W ten sposób bóstwa macierzyńskie nie tylko dają życie wszystkim, ale także wybierają, dzięki czemu mają chtoniczny charakter.
Bogini płodności z Rzymianami
W starożytnym rzymskim panteonie bóstw szczególne miejsce od dawna zajmuje bogini płodności Ceres. Jest wiele informacji na temat drżącego nastawienia plebejuszów do niej. Z klasy chłopskiej wybrali księdza, który ją szanuje. Odbył się także coroczny festiwal imienia bogini, który odbył się w kwietniu - relikwie. Wiadomo, że w ciągu ośmiu dni kwietnia plebejusze przygotowywali posiłki i traktowali się nawzajem tak, że rzymska bogini płodności była szczęśliwa.
Ceres, zgodnie ze starożytnymi mitami, sprowadza źródło na ziemię. Powiąż to z legendą o porwaniu Prozerpiny, która jest analogiem starożytnych greckich legend o Demeter i Persefonie. Szukając córki, bogini została zmuszona do zejścia do podziemi, dzięki czemu świat wokół niej zaczął więdnąć. Od tego czasu spędza pół roku z Prozerpiną w królestwie Plutonian. Kiedy odchodzi, zabiera ze sobą cały upał, a kiedy wraca, przynosi to z powrotem.
Bogini płodności wśród Słowian
Bez względu na to, ile było przedchrześcijańskich ludów słowiańskich i jak się nie odłączyły, zawsze łączyła je bogini płodności Makosh. Według niektórych hipotez jest to obraz Matki Skorupianej Ziemi, która nie tylko ożywiła wszystkie rzeczy, ale także określiła los ich dzieł. Pomógł jej w tych dwóch innych bóstwach - Share i Nedolya. Razem, te bóstwa, poprzez swoją przędzę, uprzednio określiły istnienie każdej osoby, jak starożytne rzymskie parki lub starożytna grecka moira.
Godne uwagi jest to, że tę boginię płodności cenił także książę Włodzimierz, baptysta Rosji, który nakazał zniszczenie wszystkich bożków. To jest świadectwo pozornej wyłączności Makosh w widoku świata starożytnych Słowian. Między innymi była czczona jako patronka macierzyństwa, każdej narodowej gospodarki i ziemi.
Bogini płodności wśród Greków
W Hellas, podobnie jak w innych częściach świata, istniała "Wielka Matka", której mity znalazły odzwierciedlenie w idei świata Rzymian. Bogini płodności i rolnictwa w starożytnej Grecji - Demeter był jednym z najbardziej czczonych celibatów Olimpu. Dowodem na to jest wiele epitetów, które zdobyły jej imię:
- Anpheus;
- Achaea;
- Europa;
- Furia;
- Ennea;
- Erinia;
- Iul;
- Herkin;
- Htonia.
Jednak bardziej odpowiedni epitet, którym była bogini płodności Demeter - "Sieve", która w tłumaczeniu ze starożytnej greki oznacza "hlebodarnaya". Z powodzeniem kładzie nacisk na jej patronat nad rolnictwem, mimo wszystko, zgodnie z mitem porwania Persefony, uczyła orać ziemię Tryptolemusa, syna cara eleuzyjskiego, z wdzięcznością za gościnność, którą otrzymała. Był zawsze ulubieńcem bogini, stając się wynalazcą pługa i dystrybutora kultury osiadłej.
Bogini płodności wśród Egipcjan
Rzadko u brzegów Nilu była bardziej czczona bogini niż Izyda. Jej kult był tak rozpowszechniony, że zaczęła absorbować cechy i właściwości innych bóstw. Tak więc bogini płodności w Egipcie była nadal przykładem kobiecości, macierzyństwa i wierności. Ponieważ Izyda była matką Horusa, boga rodziny królewskiej, uważano ją za patronkę i przodka faraonów.
Najczęstszą opowieścią o szlachetności Izydy jest mit jej i jej męża Ozyrys - chtoniczny bóg, który uczył ludzi uprawiających ziemię. Zgodnie z tą legendą król życia po śmierci został zabity przez Setha. Gdy Ishida dowiedziała się o śmierci męża, poszła poszukać swojego pociętego ciała z Anubisem. Odnajdując szczątki Ozyrysa, stworzyli pierwszą mumię. Z pomocą starożytnej magii, bogini płodności została wskrzeszona przez jej męża. Odtąd Isis został przedstawiony z pięknymi skrzydłami, symbolizującymi ochronę.
Fenicka bogini płodności
W starożytnym "purpurowym kraju" Astarte miał szczególne znaczenie dla ludzi. Fenicjanie wszędzie sławili swoją boginię, z powodu której Grecy wierzyli, że cały lud jest jej oddany. Jednak oni, podobnie jak Rzymianie, przez jakiś czas uważali ją za boginię miłości, identyfikując się z Wenus lub Afrodytą. Jest to związane z faktem, że bogini płodności w Fenicji od wieków wchłaniała nowe funkcje i tytuły. Była czczona jako bogini księżyca, władza państwowa, rodzina, a nawet wojna, a jej kult rozprzestrzenił się na wybrzeżu Morza Śródziemnego.
Indyjska bogini płodności
Saraswati jest boginią hinduskiego panteonu, który jest czczony jako patronka ogniska domowego, dobrobytu i płodności. Jest uważana za boginię rzeki, ponieważ jej imię oznacza "tę, która płynie". Atrybuty bogini to:
- skromna biała szata;
- białe różańce;
- Wedy;
- vana to muzyczny instrument indyjski;
- miska święconej wody;
- biały łabędź.
Można go również nazwać ludźmi takimi jak "Mahadevi" - "Wielka Matka". Bogini płodności w Indiach jest czczona z szacunkiem w naszej epoce. Saraswati jest żoną Brahmy - jednego z bogów Trimurtiego, który stworzył wszechświat, dzięki któremu zajmuje szczególne miejsce w panteonie. Mahadevi chroni także nauczanie, mądrość, elokwencję i sztukę.
Afrykańska bogini płodności
Na rozległych obszarach Afryki totemizm i religijny fetyszyzm były powszechne, ale poszczególne plemiona i grupy plemion mogły tworzyć panteony bogów. Tak więc Aszanti, żyjący na terytorium współczesnej Ghany, przez wieki był czczony przez Asaae Afua, żonę najwyższego boga Nyame. Jest jednak niezwykły fakt, że z biegiem czasu pojęcie jej zmieniło się w taki sposób, że jej kult zrodził dwa przeciwne bóstwa: Asaoe Afua - boginię ziemi i płodność oraz Asaoe Ya, symbolizującą bezpłodność i śmierć.
Płodność Bogini Mayi
Ish-Chel lub "kochanka tęczy" była szanowana przez kobiety. Bogini płodności i macierzyństwa Mayi została przedstawiona jako kobieta z królikiem siedzącym na kolanach, ale później jej wizerunek się zmienił - artyści zaczęli przedstawiać ją jako staruszkę o jaguarowych oczach i kłach, węże we włosach. Zgodnie z legendami wężowa bogini była kochanką Kinich-Ahau, boga słońca i żony Itzamny. Ish-Shel jest również znana jako patronka czarów, księżyca i kobiecej kreatywności. Wiadomo, że Maya nazywała się Ish-Kanlem.
Bogini płodności w Japonii
W Krainie Wschodzącego Słońca jedną z bardziej czczonych bogiń jest nadal Inari. Poświęciła ponad jedną trzecią wszystkich świątyń Shinto, jest czczona w buddyzmie. Początkowo mogła być przedstawiana jako piękna dziewczyna, brodaty starzec lub androgen w zależności od obszaru geograficznego, ale z czasem, dzięki swojemu połączeniu z plonami i dobrobytem, stała się czczona jako bogini kobiecej płodności. Inari patronuje żołnierzom, aktorom, przemysłowcom i prostytutkom.
Akadyjska bogini płodności
W mitologii Akadyjczyków centralnym bóstwem kobiecym była Isztar. Oprócz płodności uosabiała cielesną miłość i wojnę, a także była patronką prostytutek, homoseksualistów i hereterów. Bogini płodności w akadyjskich mitach miała ogromne znaczenie, ale do tej pory nasza integralność i zachowanie nie były tak liczne, jak byśmy chcieli.
Centralnym mitem związanym z Isztarem w Akkadach była legenda jej i Gilgamesza. Zgodnie z opowieścią, bogini ziemskiej płodności ofiarowała mu swoją miłość, ale odmówiono jej, ponieważ zrujnowała wszystkich jej kochanków. Isztar, niezadowolona z porażki, wysłana do miasta Gilgamesza, Uruk, wielkiego potwora - niebiańskiego byka. Drugim najważniejszym z Akadyjczyków był mit o jego pochodzeniu, ale naukowcy twierdzą, że jest to sumeryjskie pochodzenie.
Sumeryjska bogini płodności
Inanna jest jednym z najbardziej czczonych bóstw wśród Sumerów. Odpowiada akadyjskiemu Isztarowi i fenickim Astarte. Jej charakter, według źródeł, był dość podobny do człowieka. Inanna wyróżniała się przebiegłością, nietrwałością i brakiem hojności. Jej kult ostatecznie pokonał kult Anu w Uruk. Bogini płodności wśród Sumerów uosabiała także miłość, sprawiedliwość, zwycięstwo nad wrogiem.
Głównym mitem na jej temat była legenda zejścia do podziemi, która miejscami może przypominać historię Prozerpiny i Persefony. Z nieznanych przyczyn Ishtar została zmuszona do odejścia, po drodze rozstając się z jej atrybutami. Po dotarciu do Ereshkigal zabiła ją chtoniczna królowa. Jednak demony przekonały ją, by wskrzesiła Isztar, ale że bogini płodności może zostać uwolniona, ktoś musi zająć jej miejsce. Od tego czasu co sześć miesięcy Dumuzi spędza czas w zaświatach. Kiedy wraca do swojej żony, Isztar , nadchodzi wiosna.
Po zapoznaniu się z bogactwami płodności różnych kultur nie można nie zauważyć wielu prawidłowości i wspólnych cech. Niektórzy uważają, że jest to dowód na ich istnienie, inni - wyjaśniają wspólne pochodzenie ludzi i migracje. Komu wierzyć, to prywatna sprawa dla wszystkich, ale kult Matki Bożej na zawsze został odzwierciedlony w ludzkiej cywilizacji.