Do tej pory zdecydowana większość zdiagnozowanego raka żołądka, około 95%, należy do gruczolakoraka. Choroba ta jest trudna do zdiagnozowania na wczesnym etapie, ponieważ po raz pierwszy jest prawie bezobjawowa. Pojawienie się gruczolakoraka żołądka, niektórzy eksperci wiążą się z obecnością Helicobacter pylori - spiralnej bakterii, która zamieszkuje żołądek. Choroba może objawiać się na tle zapalenia żołądka, wrzodów żołądka, osłabienia odporności. Niewłaściwe odżywianie, z dużą ilością środków konserwujących i azotynów, może również powodować występowanie raka. Charakterystyczną cechą gruczolakoraka żołądka jest pojawienie się przerzutów we wczesnym stadium.
Czynniki, które mają adenocarcenoma
Objawy choroby
Jak wspomniano wcześniej, po raz pierwszy gruczolakorak żołądka przebiega bezobjawowo. Jeśli diagnoza zostanie dostarczona w odpowiednim czasie, możliwe jest całkowite wyleczenie, a ryzyko powikłań jest bardzo małe. Niestety, rak w stadium zerowym jest diagnozowany przypadkowo i niezwykle rzadko. Z biegiem czasu pojawiają się następujące symptomy:
Rodzaje gruczolakoraka
Gruczolakorak żołądka, zgodnie z typem struktury dominującego komponentu, z reguły dzieli się na dwa typy:
Istnieje coś takiego jak umiarkowanie zróżnicowany gruczolakorak żołądka. Gatunek ten zajmuje pośrednią pozycję pomiędzy wysokim i niskim poziomem.
Szansa na wyleczenie z wysoce zróżnicowanymi rodzajami nowotworów jest znacznie większa niż w przypadku niskiego stopnia.
Leczenie gruczolakoraka
Główne leczenie gruczolakoraka żołądka jest chirurgiczne, w którym żołądek jest całkowicie usunięty. Węzły chłonne można również usunąć. Po operacji dodatkowa wiązka i chemioterapia .
W przypadkach, gdy interwencja chirurgiczna już nie przynosi pożądanego rezultatu, zalecana jest terapia podtrzymująca. Pomoże to w stworzeniu jak największego komfortu dla pacjenta poprzez zmniejszenie aktywności objawów.
Rokowanie w odzysku w gruczolakoraku żołądka
Zależą one od stopnia uszkodzenia i stadium choroby:
Wykrywanie choroby z reguły ma już miejsce późne etapy. Ale jeśli pacjent, z taką diagnozą i odpowiednim leczeniem i terapią wspomagającą, żył przez 5 lat, to pozytywne rokowanie przeżycia wzrasta do 10 lat. Młodzi pacjenci (do 50 lat) dochodzą do siebie po 20-22%, podczas gdy osoby starsze stanowią zaledwie 10-12%.
Środki zapobiegawcze
Lekarze radzą poddawać się regularnym badaniom lekarskim, a co 2-3 lata wykonywać gastroenteroskopię, nawet jeśli nie występują niepokojące objawy. Również uwaga lekarza powinna obejmować ogólne badanie krwi, w którym jest możliwa niedokrwistość lub zmniejszenie liczby czerwonych krwinek.