Częstość akcji serca płodu jest ważnym wskaźnikiem nie tylko układu sercowo-naczyniowego, ale także całego rozwijającego się małego człowieka. Brak tlenu i składników odżywczych w pierwszej kolejności wpływa na zmianę częstości akcji serca płodu. Częstość akcji serca płodu w 12-tygodniowym okresie ciąży można określić jedynie za pomocą ultradźwięków, a w późniejszych okresach (po 24 tygodniach) stosuje się położnictwo w tym celu. stetoskop dla kobiet w ciąży i kardiotokografia.
Układ sercowo-naczyniowy powstaje w zarodku tak szybko, jak nerwowy, przed tworzeniem innych narządów i układów. Tak więc podział zygoty prowadzi do utworzenia wielu komórek, które po podzieleniu na 2 warstwy, są skręcone w rurkę. Od wewnątrz powstaje występ, zwany pierwotną pętlą serca. Następnie szybko wzrasta i kłamie w prawo, co jest kluczem do lewostronnej pozycji serca u danego dziecka po urodzeniu.
W czwartym tygodniu ciąży pierwszy skurcz pojawia się w dolnej części utworzonej pętli - jest to początek skurczów małego serca. Aktywny rozwój serca i wielkich naczyń występuje od 5 do 8 tygodnia ciąży. Właściwy rozwój układu sercowo-naczyniowego jest bardzo ważny dla dalszej histogennej i organogenezy.
Częstość akcji serca płodu w 12. tygodniu ciąży wynosi zwykle 130-160 uderzeń na minutę i pozostaje niezmieniona aż do porodu. Bradykardia mniejsza niż 110 uderzeń na minutę lub tachykardia powyżej 170 uderzeń na minutę jest sygnałem, że płód cierpi na brak tlenu lub konsekwencje infekcji wewnątrzmacicznej .
Tak więc, biorąc pod uwagę osobliwości rozwoju układu sercowo-naczyniowego płodu, możemy stwierdzić, że powodzenie tworzenia innych narządów i układów zależy bezpośrednio od jakości uformowanego serca i naczyń.