Reakcja Wassermana, z powodzeniem stosowana do diagnozowania i kontrolowania skuteczności leczenia kiły, jest szeroko stosowana w masowych badaniach dawców, kobiet w ciąży, wychowawców, handlu i gastronomii.
Ta analiza jest jednym z głównych badań serologicznych. Krew do analizy zaleca się przyjąć na pusty żołądek. Wynika to z faktu, że spożywanie napojów alkoholowych i tłustych produktów spożywczych może wpływać na dokładność uzyskanych wyników. Krew pobierana jest zarówno z żyły, jak i palca.
Podstawą reakcji Wassermana jest wytwarzanie przeciwciał przez układ odpornościowy w surowicy chorego. Przeciwciała są wykrywane w wyniku badań laboratoryjnych antygenu - kardiolipiny. Pozytywną reakcję rozważa się w przypadku wykrycia przeciwciał w próbce krwi. Istnieją jednak przypadki tzw. Fałszywie pozytywnej reakcji Wassermana. Wynika to z paradoksalnej reakcji ludzkiej odporności, kiedy układ odpornościowy zaczyna walczyć z komórkami własnego organizmu. Właśnie z tym wariantem rozwoju zdarzeń we krwi testowane są te same przeciwciała antylipidowe, jak w przypadku kiły.
Według statystyk podobne wyniki znajdują się w 0,1-2% przypadków całkowitej liczby badań. Możliwe przyczyny to:
Fałszywie dodatnia reakcja Wassermana w niektórych z tych przypadków po pewnym długim okresie (rok lub więcej) może stać się ujemna nawet bez żadnego leczenia.
Wykonywanie diagnozy fałszywie dodatniej reakcji Wasserman podczas ciąży jest stresującym czynnikiem dla kobiety przygotowującej się do macierzyństwa. Aby wykluczyć ustalenie błędnej diagnozy w takich przypadkach, zaleca się powtarzane badanie serologiczne, które przeprowadza się 2 tygodnie po pierwszym. Leczenie można przepisać dopiero po ponownym uzyskaniu ostrej reakcji dodatniej.
Z reguły niespecyficzna reakcja serologiczna w większości przypadków jest słabo pozytywna. Należy również wziąć pod uwagę, że identyfikacja słabo pozytywnej reakcji Wassermana może zależeć od metodologicznej czystości i techniki badania.