Padaczka - przyczyny
Padaczka jest przewlekłą chorobą neurologiczną, objawiającą się nagłymi napadami epizodycznymi, charakteryzującymi się utratą przytomności, drgawkami i innymi cechami. Większość osób, które zachorują, ma prawo do inwalidztwa w epilepsji, zwykle II lub III stopnia.
Rozpoznanie epilepsji
Rozpoznanie epilepsji polega na przeprowadzeniu obowiązkowych badań. Należą do nich elektroencefalografia (EEG), która pokazuje obecność i lokalizację ogniska epileptycznego. Wymagane są również badania obrazowe i rezonans magnetyczny, ogólne i biochemiczne badania krwi.
Przyczyny epilepsji
Istnieją dwa główne typy padaczki, które różnią się przyczynami. Padaczka może być pierwotna lub idiopatyczna, występująca jako niezależna choroba, a także wtórna lub objawowa, objawiająca się jako jeden z objawów choroby. Choroby, w których występuje wtórna epilepsja to:
- uraz czaszkowo-mózgowy;
- fenyloketonurię;
- infekcje neurologiczne i zatrucia;
- procesy nowotworowe mózgu;
- zapalenie naczyń ;
- krwiaki śródczaszkowe;
- procesy niedokrwienne;
- niedorozwój struktur mózgu;
- uderzeń ;
- guzy (najczęstszym typem padaczki);
- uzależnienie od narkotyków i alkoholu.
Pierwotna padaczka jest uważana za wrodzoną i często dziedziczną. W większości przypadków przejawia się w dzieciństwie lub w okresie dorastania. Jednocześnie obserwuje się zmiany w aktywności elektrycznej komórek nerwowych i nie obserwuje się uszkodzenia struktury mózgu.
Czym jest epilepsja u dorosłych?
Klasyfikacja padaczki jest bardzo obszerna i wynika z wielu znaków. Jedną z najczęstszych postaci jest padaczka kryptogenna. Jest również nazywany ukrytym, ponieważ dokładna przyczyna nie jest wykrywana nawet podczas przeprowadzania całego zakresu badań pacjenta. Ten typ odnosi się do częściowej padaczki.
Częściowa lub ogniskowa padaczka - w jednej z półkul mózgowych występuje ograniczona koncentracja z komórkami epileptycznymi. Takie komórki nerwowe wytwarzają dodatkowy ładunek elektryczny iw pewnym momencie ciało nie jest w stanie ograniczyć aktywności drgawkowej. W tym samym czasie rozwija się pierwszy atak. Następujące napady nie są już zatrzymywane przez struktury przeciwpadaczkowe.
Ataki takiej padaczki również różnią się od siebie. Mogą być proste - w tym przypadku pacjent jest świadomy, ale zauważa trudności w kontrolowaniu dowolnej części ciała. W przypadku złożonego ataku następuje częściowe zaburzenie lub zmiana świadomości i może towarzyszyć jej jakaś aktywność motoryczna. Na przykład pacjent kontynuuje akcję (chodzenie, rozmawianie, gra), którą wykonał przed atakiem. Ale nie ma on kontaktu i nie reaguje na wpływy zewnętrzne. Proste i złożone ataki mogą zmienić się w uogólnione, charakteryzujące się utratą przytomności.
Ataki epilepsji u dzieci U dzieci najczęściej występują napady padaczki nieobecności. Ropień nazywano krótkotrwałymi napadami, w których przez krótki czas dochodzi do rozłączenia świadomości. Na zewnątrz człowiek zamarza, kierując "pusty" widok na odległość, nie reagując na zewnętrzne bodźce. Taki atak trwa kilka sekund, po którym pacjent kontynuuje bez zmian, aby rozpocząć pracę, nie pamiętając ataku.
Cechą charakterystyczną pojawiania się takich ataków jest wiek 5-6 lat, a nie wcześniej, ponieważ mózg dziecka nie osiąga jeszcze pożądanej dojrzałości. Trudnym absansom towarzyszy zwiększone napięcie mięśni i monotonne powtarzalne ruchy z niepełnosprawnym umysłem.