Choroby nerek i dróg moczowych

Choroby nerek i dróg moczowych występują u znacznej części populacji kobiet. Szczególnym niebezpieczeństwem jest to, że przewlekłe choroby układu moczowego bez koniecznej terapii i korekcji zaburzeń prowadzą do stopniowego rozwoju niewydolności nerek. A to, kiedy choroba postępuje, wymaga wyznaczenia hemodializy.

Wszystkie choroby układu moczowego można podzielić na kilka grup:

1. Choroby zapalne nerek i dróg moczowych to odmiedniczkowe zapalenie nerek, zapalenie pęcherza moczowego, zapalenie cewki moczowej. Mniej powszechne są gruźlica nerek i dróg moczowych, a główną różnicą jest wykrycie czynnika wywołującego gruźlicę w moczu. Obserwuje się również charakterystyczne zmiany w ścianach dolnej części układu moczowego.
2. Podczas rozwoju układu moczowego mogą występować anomalie, między innymi:
• hipoplazja, powielenie, zmiana kształtu lub całkowity brak nerki;
• wrodzona policystyczna;
• zwężenie moczowodów i cewki moczowej;
• rozszczepienie moczowodu;
• uchyłek i inni.
3. Procesy nowotworowe, czyli onkologia układu moczowego i guzy łagodne.

Objawy choroby dróg moczowych są zróżnicowane. W zależności od konkretnej choroby przeważają te lub inne objawy. Najczęstszymi objawami choroby dróg moczowych u kobiet są następujące objawy kliniczne:

1. Zespół bólu. Przy uszkodzeniach nerek ból jest zlokalizowany w okolicy lędźwiowej. Podczas blokowania dróg moczowych za pomocą kamienia, ból promieniuje do pachwiny i uda po stronie zmiany. A w przyszłości stan ten prowadzi do ekspansji moczowodów i miednicy. W przypadku zapalenia pęcherza moczowego ból występuje głównie powyżej kości łonowej.
2. Zmiany w moczu. Kolor może się zmienić z powodu zanieczyszczenia krwi (na przykład, jeśli integralność błony śluzowej, zapalenie kłębuszków nerkowych, guzy z próchnicą), ropa (taki mocz jest mętny i dzieje się z infekcjami układu moczowego).
3. Dysuryczne zjawiska, takie jak częste oddawanie moczu, nokturia, wielomocz, zatrzymanie moczu.
4. Zwiększone ciśnienie krwi w przewlekłej chorobie nerek.
5. Niedokrwistość występuje z ciężkim uszkodzeniem nerek i jest związana z zaburzeniem syntezy czynnika przyczyniającego się do hematopoezy.
6. Obrzęk twarzy.
7. Wzrost temperatury, co do zasady, jest charakterystyczny przed niskimi wartościami 37-37.5С. Wyjątkiem jest ostry ropień i odmiedniczkowe odmiedniczkowe zapalenie nerek, w takich warunkach temperatura ciała może wzrosnąć do 39.

To właśnie pojawienie się tych znaków powoduje, że zwracamy uwagę na stan funkcjonalny narządów układu moczowego.

Wszystkie metody diagnozy można podzielić na instrumentalne i laboratoryjne. Z metod laboratoryjnych możemy wyróżnić:

• analiza kliniczna moczu, analiza moczu według Nechiporenko, według Zimnitskiy;
• zasiewy moczu na mikroflory, wykorzystywane do identyfikacji przyczyn infekcji układu moczowego;
• definicja kreatyniny i mocznika jest wykorzystywana do wykrywania niewydolności nerek i stopnia upośledzenia czynności nerek.

Aby zidentyfikować patologię nerek i dróg moczowych, pomocne są następujące instrumentalne metody diagnostyczne:

1. Ultrasonografia nerek i dróg moczowych umożliwia określenie nowotworów, torbieli, wad wrodzonych, deformacji.
2. Cystoskopia pęcherza moczowego .
3. Urografia pozwala na określenie stanu funkcjonalnego układu moczowego.
4. TK i MRI nerek i dróg moczowych umożliwiają wyraźną wizualizację struktury nerek, podział na warstwy tkanki nerkowej. Wiarygodność wyników jest wyższa niż w przypadku ultradźwięków.
5. Biopsja tkanki nerkowej jest stosowana do diagnozowania kłębuszkowego zapalenia nerek i potwierdzenia lub wykluczenia złośliwego guza.

• ← Choroby pęcherza moczowego u kobiet - objawy
• Choroby pochwy →