Liszaj rumieniowaty jest przewlekłą chorobą z autoimmunologicznym mechanizmem rozwoju. Osobliwością tej dolegliwości jest to, że nie wpływa ona na narządy wewnętrzne, ale jest w stanie przejść do stanu układowego. Czerwonemu tarczkowcowi rumieniowatemu towarzyszy pojawienie się ograniczonych obszarów rumień pokryte łuskami i hiperkeratozą. Problem ten częściej dotykają kobiety w każdym wieku, od dzieci po zaawansowane. Częstość występowania mężczyzn jest dziesięć razy mniejsza.
Dokładna identyfikacja mechanizmu występowania choroby nie jest jeszcze możliwa. Uważa się jednak, że ludzie żyjący w wilgotnym klimacie z mroźnymi zimami są najbardziej podatni na toczeń. Zauważ także takie czynniki, które powodują rozwój tocznia tarczowego:
Szczególną rolę w rozwoju choroby odgrywa ekspozycja na promieniowanie ultrafioletowe i infekcje. Hamują funkcje ochronne organizmu, powodując uwolnienie cząstek odpornościowych na powierzchni, pod wpływem których choroba zaczyna się tworzyć.
Początek choroby można wykryć przez obecność różowawych, bezbolesnych plamek, na których notowane są łuski. Są trudne do zerwania, ponieważ pozwalają włosom mieszkać w swoich korzeniach.
Wraz ze stopniowym rozwojem tocznia, drobiny zaczynają się sklejać, tworząc jedno miejsce, wyglądem przypominające motyla. Powyżej jest pokryta suchą skorupą, która stopniowo zanika. Czasami występuje pieczenie i swędzenie, ale często objawy te mogą się nie pojawić.
Kiedy znajdziesz pierwsze oznaki choroby, musisz zacząć podejmować działania, aby jak najszybciej ją zwalczać. Ponieważ choroba może rozwinąć się w formę ogólnoustrojową, konieczne jest monitorowanie stanu narządów i aktywności immunologicznej.
Kurs terapeutyczny obejmuje:
Pacjenci o wartości:
W 40% przypadków osiąga się całkowite wyleczenie. Około 5% pacjentów może rozwinąć objawy układowego tocznia.