Transfuzja krwi od żyły do pośladka jest powszechnym leczeniem, zwanym autohemoterapią. Zwykle taka procedura jest dostępna dla osób z problematyczna skóra . Ponadto poprawia działanie układu odpornościowego. Sam proces przebiega szybko - pacjent pobiera krew z żyły i jest natychmiast wstrzykiwany do największego mięśnia w ciele.
Istnieje kilka głównych punktów, które autohemotherapy pomaga rozwiązać:
U wielu pacjentów zaobserwowano kilka głównych objawów klinicznych:
Specjaliści, którzy przeprowadzili liczne testy autohemerapii, zauważają, że procedura nie ma wyraźnych przeciwwskazań. Tylko w pojedynczych przypadkach nie można było zastosować tej metody wobec pacjentów - przyczyny były inne. Dlatego specjalista, który oceni wszystkie istniejące objawy i wskaźniki organizmu, powinien poradzić sobie z każdym problemem i chorobą. Przed leczeniem każdy pacjent musi przejść pełne badanie.
Funkcje autohemerapiiTa metoda jest stosowana w kosmetologii, onkologii, hematologii i innych dziedzinach. Istnieje kilka rodzajów terapii, ale w większości przypadków eksperci używają tego standardu.
Klasyczny schemat transfuzji krwi z żyły do pośladki jest następujący: pracownik medyczny pobiera krew z żyły i wstrzykuje ją natychmiast do górnego zewnętrznego kwadrantu pośladka. Ważne jest, aby pamiętać, że procedura jest przeprowadzana na raz. Powstała krew nie jest konieczna do przetworzenia lub dodania do niej witamin i innych substancji.
Aby prawidłowo ustalić miejsce wstrzyknięcia, należy wizualnie oddzielić każdy pośladek pionową i poziomą linią. Rezultatem będą cztery prostokąty, a razem - osiem. Wstrzyknięcie wykonuje się w lewo lub w prawo górny kwadrant. To właśnie te części są mniej podatne na ból.
Jednak w tych strefach znajduje się najwięcej naczyń, dzięki czemu leki i ta sama krew są szybciej wchłaniane. Dlatego ryzyko infiltracji zbliża się niemal do zera. W takim przypadku, aby uniknąć nieprzyjemnych formacji, po zabiegu najlepiej jest zastosować ciepłą podkładkę grzewczą. Ważne jest, aby monitorować czystość miejsc wstrzyknięcia i, jeśli to konieczne, traktować je alkoholem.
Przebieg leczenia jest ustalany indywidualnie przez lekarza do każdego indywidualnego pacjenta. Średnio trwa to nie więcej niż dziesięć dni.