Autoimmunologiczna niedoczynność tarczycy
Według statystyk medycznych ponad 50% kobiet w wieku dorosłym choruje na zapalenie tarczycy, przewlekłą patologię gruczołu tarczycy, charakteryzującą się zniszczeniem jej komórek. Konsekwencją tej patologii jest autoimmunologiczna niedoczynność tarczycy, rozwijająca się u niemal każdego pacjenta. Do tej pory dokładne mechanizmy i przyczyny progresji tej choroby nie są znane, co komplikuje jej leczenie.
Czym jest niedoczynność tarczycy autoimmunologicznej?
Zniszczenie prawidłowych tkanek narządu dokrewnego następuje z powodu agresywnej reakcji odporności. Aktywnie produkuje swoiste przeciwciała, które postrzegają komórki tarczycy jako obce i wywołują w nich niszczące zmiany.
W wyniku opisanego procesu rozpoczyna się istotne zmniejszenie funkcji i aktywności tarczycy lub niedoczynności tarczycy. Wraz z rozwojem patologii następuje zmniejszenie produkcji hormonów tarczycy.
Objawy autoimmunologicznej niedoczynności tarczycy
Charakterystyczne objawy choroby:
- niestabilność nastroju, depresja;
- sucha skóra;
- zwiększone zmęczenie, osłabienie;
- zaburzenia cyklu miesiączkowego;
- obrzęk;
- zmniejszona zdolność do zapamiętywania i koncentracji;
- otępienie i kruche włosy , paznokcie;
- skoki ciśnienia krwi;
- zaburzenia dyspeptyczne;
- wzrost koncentracji cholesterol we krwi ;
- przerwy w rytmie i pracy serca;
- pogorszenie snu;
- przybranie na wadze.
Obraz kliniczny choroby jest niewyraźny, ponieważ rozwija się bardzo powoli i jest prawie niezauważalny dla pacjenta.
Czy można wyleczyć autoimmunologiczną niedoczynność tarczycy?
Gruczoł tarczycy jest organem o niesamowitych zdolnościach regeneracyjnych, przy czym co najmniej 5% zdrowej tkanki może przywrócić jej funkcje.
Dlatego rokowanie w autoimmunologicznej niedoczynności tarczycy jest całkiem korzystne. Wyjątkiem są przypadki uporczywej i ciężkiej postaci choroby z szybkim rozwojem objawów i zwiększeniem tarczycy.
Leczenie autoimmunologicznej niedoczynności tarczycy
Terapia jest substytutem, ma na celu przywrócenie i utrzymanie prawidłowego stężenia hormonów tarczycy we krwi.
Zalecane są następujące leki:
- Trijodotyronina;
- L-tyroksyna;
- Tyroidyny;
- Lewotyroksyna;
- Eutiroks;
- Tyroksyna.
Ponadto endokrynolog może zalecić przyjmowanie funduszy na bazie selenu.
Wraz z towarzyszącymi nieprzyjemnymi objawami patologii wykonuje się leczenie objawowe konieczne do normalizacji ciśnienia, stanu psychicznego, trawienia i innych wskaźników.
Rzadko wymaga leczenia przez całe życie z lewotyroksyną lub chirurgicznego usuwania tkanki tarczycy.