Zespół antyfosfolipidowy (APS) to grupa zaburzeń autoimmunologicznych charakteryzujących się powstawaniem dużej liczby przeciwciał przeciwko fosfolipidom obecnym w osoczu krwi (przeciwciała antyfosfolipidowe). Wśród kobiet cierpiących nawykowe poronienie ciąży częstość występowania zespołu antyfosfolipidowego jest wysoka i wynosi 28-43%. Głównym powikłaniem tej patologii jest zakrzepica.
Jakie są główne powody opracowania APS?Przyczyny rozwoju zespołu antyfosfolipidowego są nieliczne. Patologia ta może rozwinąć się w następujących przypadkach:
Objawy zespołu antyfosfolipidowego zależą bezpośrednio od wielu czynników. Tak więc bardzo ważne są następujące funkcje:
Tak więc w przypadku blokady małych naczyń obserwuje się stosunkowo lekkie naruszenia funkcji narządu, który je odżywia. Na przykład, jeśli zaburzona jest drożność małych retikul naczyniowych, dochodzi do naruszenia kurczliwości poszczególnych części mięśnia sercowego, ale jeśli światło tętnicy wieńcowej zostanie zamknięte, wystąpi zawał mięśnia sercowego.
Bardzo często zespół antyfosfolipidowy u kobiet w ciąży może naśladować różne inne patologie, które charakteryzują się tymi samymi objawami. Tak więc objawy zespołu antyfosfolipidowego mogą objawiać się obecnością siatkowatej lyvedo (koronkowej, cienkiej siatki naczyń na powierzchni skóry). Również przewlekłe owrzodzenia goleni, które są trudne do leczenia, a nawet zgorzelina obwodowa, mogą wskazywać na obecność tej patologii w ciele.
Jak przebiega leczenie?Leczenie zespołu antyfosfolipidowego w ciąży odbywa się pod kontrolą dwóch lekarzy: ginekologa i reumatologa. Podstawową terapią tej patologii jest stosowanie glukokortykoidów i cytostatyków. Przy wysokiej zawartości przeciwciał we krwi, jedynym rozwiązaniem jest przeprowadzenie plazmaferezy (oczyszczanie krwi).