Nic nie powoduje tak gwałtownych emocji u kobiet w wieku rozrodczym, jak miesiączka, a zwłaszcza ich nieobecność. Młode dziewczyny z niecierpliwością czekają na swój początek jako oznakę dorastania, młode kobiety zawsze się martwią: "Czy to naprawdę w ciąży?", A dla kobiet w średnim wieku brak miesiączki staje się pierwszą oznaką orgazmu ...
Jeśli "krytyczne dni" kobiety w wieku 16-45 lat nie pojawią się w ciągu sześciu miesięcy lub dłużej, mówią o braku miesiączki. Brak miesiączki nie może być nazwany niezależną chorobą, jest raczej dowodem na obecność innych zaburzeń w ciele kobiety: psycho-emocjonalnej, genetycznej, fizjologicznej, biochemicznej.
Ze względu na przyczyny, które powodują zakończenie miesiączki, możemy wyróżnić następujące rodzaje braku miesiączki:
Z kolei w zależności od przyczyn jego powstawania dochodzi do prawdziwego braku miesiączki:
Warunek, kiedy kobieta nigdy nie miała okresu, jest klasyfikowany jako pierwotny brak miesiączki. Jeśli miesiączka zatrzymała się po pewnym czasie od początku, to jest to wtórne miesiączkowanie.
Główne przyczyny pierwotnego braku miesiączki:
1. Czynniki genetyczne:
2. Anatomiczne czynniki:
3. Czynniki psycho-emocjonalne:
Głównymi przyczynami wtórnego braku miesiączki są:
Brak cyklu miesiączkowego w okresie poporodowym z karmieniem piersią nazywa się mlekowym brakiem miesiączki. Ten stan kobiecego ciała jest fizjologiczną metodą antykoncepcji. W tym okresie owulacja nie występuje, dlatego niemożliwe jest poczęcie. Dyskusja na temat skuteczności metody braku miesiączki po porodzie może wynosić tylko pierwsze sześć miesięcy po porodzie, pod warunkiem, że dziecko jest karmione piersią i otrzymuje pierś na żądanie co najmniej 6 razy dziennie.
Brak miesiączki, który występuje na tle najsilniejszych obciążeń psycho-emocjonalnych i doświadczeń, nazywany jest psychogenem. Bardzo często psychogenny brak miesiączki występuje u dziewcząt w okresie dojrzewania z niestabilnym układem nerwowym po urazie psychicznym, przeciążeniu psychicznym (egzaminy, przyjęcie na uniwersytet) lub w wyniku nadmiernego pragnienia osiągnięcia "idealnej" sylwetki, z powodu ciężkich diet i nadmiernego wysiłku fizycznego. Leczenie takiego stanu jest konieczne pod nadzorem psychoneurologa, wysyłającego leczenie w celu eliminacji stresu i przywracania stylu życia do normy.