W obliczu problemu kradzieży u dzieci rodzice często podejmują radykalne kary, aby nie powtórzyło się to w przyszłości. Od razu zauważamy, że agresywna reakcja nie jest środkiem zapobiegawczym, może tylko pogorszyć sytuację. O tym, co zrobić, gdy dziecko stało się złodziejem i jak właściwie go od tego odciąć, powiemy dalej.

Kradzież w młodym wieku

Termin "kradzież" nie dotyczy dzieci poniżej szóstego roku życia. Chodzi o to, że przed ukończeniem czwartego roku życia wciąż nie wiedzą, jak odróżnić "moje" od "czyjegoś". Wszystko, co lubią, dzieci uważają za własne i spokojnie biorą rzeczy dla siebie. Zauważ, że zrozumienie wysokich kosztów rzeczy, które podjęli, jest im wciąż obce. Plastikowa zabawka i biżuteria mogą mieć taką samą wartość dla dziecka.

W wieku 4-6 lat dzieci już zdają sobie sprawę, czy to coś należy do nich, czy nie. Trudnością dla nich jest zarządzanie ich pragnieniem posiadania tego, co lubią. Zwłaszcza jeśli pragnienie jest bardzo silne.

Jeśli dziecko zabiera zabawki i rzeczy od innych w młodym wieku, rodzice muszą:

  • uformować dziecko pojęcie "moje", "obce";
  • naucz dziecko pytać, czy może wziąć rzecz lub zabawkę, którą lubi.

Również w okresie od 4 do 5 lat z dziećmi można odbyć rozmowę o kradzieży, w której należy wyjaśnić, co to jest. Najważniejszą rzeczą, jaka musi zostać przekazana dziecku w tym wieku, jest to, co czuje osoba, od której została skradziona.

Kradzież w wieku szkolnym

Przedmiotem zainteresowania uczniów, którzy zaczęli kraść, są często pieniądze. Dziecko może kraść pieniądze w domu i od rówieśników i kłamać, że tego nie zrobił.

Rodzice, którzy dowiedzieli się, że ich dzieci kradną, powinni zostać zapytani, dlaczego to robią. Częściej niż nie, kradzież jest wynikiem nierozwiązanych problemów dziecka. Należą do nich:

  • brak funduszy na wydatki kieszonkowe i lęk przed pytaniem ich od rodziców;
  • wyłudzanie kieszonkowego od dziecka przez starszych uczniów;
  • egoizm i brak zrozumienia, ile możesz wydać;
  • próba utwierdzenia się w kręgu rówieśników;
  • brak uwagi rodziców;
  • upodobanie do kradzieży.

Jak nauczyć dziecko kradzieży pieniędzy należy oceniać na podstawie tego, co go zmotywowało do tego. dziecko kradnie pieniądze w domu W tym drugim przypadku pomoc może uzyskać tylko psycholog dziecięcy, a rodzice mogą samodzielnie poradzić sobie z pozostałymi problemami.

Prowadząc rozmowy, ważne jest, aby pamiętać, że w żadnym wypadku nie jest to możliwe:

  • nazwij dziecko złodziejem;
  • powrócić do sytuacji po jej rozwiązaniu;
  • przymknąć oko na problem;
  • pokaż agresję przeciwko dziecku.

Aby ustalić, w jaki sposób ukarać dziecko za kradzież, konieczne jest wyjaśnienie przyczyny niewłaściwego zachowania. Kara nie powinna być fizyczna, a dziecko powinno rozumieć swoją sprawiedliwość.