Mokra gangrena
Na zaburzenia krążenia w tkankach miękkich zaczyna się ich śmierć (martwica). Najbardziej surową i niebezpieczną formą tego procesu jest mokra gangrena. Zwykle występuje u pacjentów z cukrzycą i innymi chorobami endokrynologicznymi, po złamaniach i oparzeniach, chorobach zakaźnych i przewlekłych chorobach narządów wewnętrznych.
Czym charakteryzuje się mokra gangrena?
We wczesnych stadiach, omawiany stan przypomina początek suchej zgorzeli - szybko rosnący obrzęk, widoczność żył, w wyniku czego na skórze pojawia się marmurowy wzór. Impuls w tym obszarze nie jest wykrywalny.
W przyszłości strefy gangrenous są pokryte ciemnoczerwonymi plamami i pęcherze wypełnione frajerem. Ciężkim objawom patologicznym towarzyszą wyraźne objawy dekompozycji:
- niebieskawy lub zielonkawy odcień na uszkodzoną skórę;
- obecność ropnych mas w pęcherzach;
- szybki wzrost obszaru ognisk zaniku;
- zabrakło brudnego zielonego lub brązowego wysięku;
- nieprzyjemny, zgniły zapach ze skóry.
Istnieje również postępująca mokra zgorzel miękkich tkanek twarzy - noma. U dorosłych nie występuje, choroba ta jest obserwowana tylko u osłabionych dzieci.
Jeśli martwica rozwija się w narządach wewnętrznych, pojawiają się takie objawy:
- suchy język;
- ból głowy;
- nudności;
- letarg;
- dreszcze;
- zamieszanie;
- zaburzenia oddechowe;
- spadek ciśnienia krwi i częstości akcji serca;
- ból brzucha;
- wzdęcia;
- podwyższona temperatura ciała;
- odkrztuszanie ropnej plwociny;
- wymioty;
- zaparcie;
- czkawka;
- pocenie się
Mokre komplikacje z gangrenami
Konsekwencje opisanej martwicy są zawsze tragiczne. Brak odpowiedniego leczenia prowadzi do całkowitej śmierci tkanek kończyn i ich późniejszej amputacji, konieczności usunięcia niektórych narządów wewnętrznych.
Najtrudniejszy wariant komplikacji choroby - sepsa . W takich przypadkach prawdopodobny jest śmiertelny wynik.
Jak leczyć mokrą gangrenę?
Terapia ma na celu awaryjne wyeliminowanie środka gnicia, zatrzymania 
procesy zapalne i zwalczanie infekcji bakteryjnych:
- Usunięcie chorej kończyny w zdrowej tkance lub całkowite wycięcie narządu wewnętrznego objętego martwicą (laparotomia).
- Wprowadzenie antybiotyków o szerokim spektrum działania.
- Wlew leków detoksykacyjnych.
- Przywrócenie procesów metabolicznych i diurezy.
Wszystkie środki terapeutyczne są przepisywane przez lekarza indywidualnie dla każdego pacjenta.