Szczepienia przeciwko tężcowi
Ze wszystkich chorób zakaźnych tężec jest uważany za najbardziej niebezpieczny i nieprzewidywalny. Choroba ta może wpływać na cały układ nerwowy i często prowadzi do śmierci. Wynalezienie szczepionki przeciw tężcowi było prawdziwym przełomem w medycynie. Nietrudno w to uwierzyć, ale dzisiaj można łatwo złapać infekcję. Dlatego nie możemy zaniedbać szczepień.
Robiąc zastrzyk przeciwtężcowy, ile to działa?
Tężec - Choroba wywołana przez szkodliwe mikroorganizmy Clostridium. Bakterie tego gatunku żyją i aktywnie rozmnażają się w środowisku. Większość z nich znajduje się w glebie i ślinie zwierząt. Clostridia może żyć w ludzkim ciele, ale dobra odporność nie pozwoli im się rozmnażać i szkodzić.
Specjalne szczepienia przeciwko tężcowi mają na celu zwiększenie skuteczności układu odpornościowego. Skład szczepionki przyczynia się do rozwoju niezbędnych przeciwciał w organizmie, ukierunkowanych szczególnie na zwalczanie Clostridiów.
Wielu uważa, że zapobieganie tężcowi odbywa się tylko w dzieciństwie, ale w rzeczywistości dana osoba potrzebuje ochrony przed infekcją przez całe życie. Istnieje nawet specjalny harmonogram szczepień. Zgodnie z tym dokumentem dzieci z tężcem powinny być częściej zaszczepione. Dorośli muszą być szczepieni bezawaryjnie co dziesięć lat (w przybliżeniu taki sam efekt trwa jedna szczepionka). Pierwsze szczepienie przeciwko tężcowi w wieku dorosłym powinno nastąpić już za 14-16 lat.
Najprostszym sposobem na przeniknięcie infekcji jest przez rany. Dlatego czasami należy wykonać szczepienie, co zakłóca zwykły harmonogram. W następujących przypadkach może być wymagane zapobieganie awaryjne:
- Inokulacja jest zalecana w przypadku poważnego uszkodzenia błony śluzowej lub skóry.
- Pacjenci urazowi, u których wystąpiły urazy penetrujące, szczepienia przeciwko tężcowi są obowiązkowo.
- W celu ochrony przed infekcjami, młode matki rodzą poza szpitalem.
- Szczepienie będzie również wymagane u pacjentów ze zgorzelą, ropniem, martwicą tkanek lub karbunkulami.
Gdzie dostałeś zastrzyk tężcowy?
Najczęściej stosowane szczepionki skojarzone. Muszą wejść domięśniowo. Najmniejsi pacjenci mogą zaszczepić mięsień uda. W przypadku dorosłych szczepionka jest wstrzykiwana do mięśnia naramiennego barku. Niektórzy lekarze preferują strzelanie z tyłu (obszar pod łopatką).
Zdecydowanie nie zaleca się szczepienia przeciw tężcowi w pośladku. W tej części ciała gromadzi się podskórny tłuszcz i dość trudno jest dostać się do mięśnia. Podskórne podanie szczepionki może mieć nieprzyjemne konsekwencje.
Skutki uboczne szczepień przeciwko tężcowi
Wszystkie szczepienia mogą mieć pewne skutki uboczne, a złożona szczepionka przeciwko tężcowi nie jest wyjątkiem. Po szczepieniu nie należy się dziwić następującym zjawiskom:
- tachykardia ;
- gorączka;
- swędzące wysypki;
- zapalenie skóry;
- zapalenie stawów;
- bóle głowy;
- nudności;
- wymioty;
- biegunka;
- zaburzenia miesiączkowania;
- słabość;
- bóle głowy.
Na szczęście w większości przypadków organizm reaguje zwykle na szczepionkę przeciw tężcowi.
W celu uniknięcia możliwych skutków ubocznych na pewno, przed szczepieniem konieczne jest zapoznanie się z przeciwwskazaniami:
- Szczepienie nie jest zalecane, jeśli jesteś uczulony na wiele leków.
- Przeniesienie szczepienia powinno być w ciąży.
- Szczepionka może być szkodliwa dla pacjentów cierpiących na infekcje lub doświadczających zaostrzenia chorób przewlekłych.
Po szczepieniu wskazane jest przestrzeganie diety i spożywanie tylko lekkich posiłków. Zawsze należy zrezygnować z alkoholu.