Leki nie są główną metodą leczenia VSD. Niemal zawsze w leczeniu tej choroby nacisk kładziony jest na psychoterapię i zdrowy tryb życia. Ale w niektórych przypadkach niemożliwe jest przywrócenie pracy nerwowego układu wegetatywnego bez leków.

Środki do normalizacji pracy autonomicznego układu nerwowego

Jeśli pacjent wymaga leczenia VSD, leki należy wybrać na podstawie objawów ujawnionych u pacjenta. Osoby z zaburzeniami funkcji pnia mózgu lub podwzgórza, a także często podniecenie nerwowe, powinny przyjmować napar z waleriany lub matki. Przy silnym napięciu emocjonalnym i strachu lekarz może przepisać środki uspokajające:

  • Napoton;
  • Diazepam;
  • Relanium;
  • Oksazepam;
  • Tazepam.

Znacząco zmniejszają one reakcję pacjenta na różne bodźce zewnętrzne, ale długotrwałe stosowanie takich leków w leczeniu nadciśnienia jest zabronione. Wynika to z faktu, że takie leki silnie hamują układ nerwowy. U pacjentów z depresją wskazane są leki przeciwdepresyjne. Tylko lekarz może wybrać właściwy rodzaj i dawkę, w zależności od przebiegu depresji.

Kiedy IRR musi przyjmować leki nootropowe ( Nootropil lub Pyracetam ). Pomagają:

  • aktywować intelektualne funkcje mózgu;
  • poprawić ukrwienie i procesy energetyczne mózgu;
  • zwiększyć odporność mózgu na głód tlenu.

Osobom z mózgowym przepływem krwi przypisuje się również korektory mózgowo-rdzeniowe, na przykład winpocetynę lub cynaryzynę. Mają pozytywny wpływ na stan czynnościowy podwzgórza i strefy limbicznej mózgu.

Normalizacja aktywności układu współczulno-nadnerczowego

W leczeniu hipotermii typu IUD należy stosować anaprilinę lub inne leki należące do grupy beta-blokery . Ich użycie jest zawsze pokazywane, gdy:

  • skłonność do gwałtownego wzrostu ciśnienia;
  • tachykardia;
  • napadowe zaburzenia rytmu serca.
nootropowe leki w ogóle

Dawki leków dobierane są indywidualnie, ponieważ zależą nie tylko od poziomu ciśnienia krwi, ale także od częstości tętna i indywidualnej tolerancji.

Nie można brać leków z tej grupy w leczeniu VSD na typ mieszany lub nadciśnieniowy, jeśli:

  • niedociśnienie;
  • zaburzenia przewodnictwa przedsionkowo-komorowego;
  • bradykardia;
  • osłabienie węzła zatokowego;
  • zjawiska niedrożności oskrzeli.