Tradycje Hondurasu
Państwo Honduras Jest uważany za typowy kraj Ameryki Łacińskiej, który miał dość silny wpływ hiszpański. Większość ludności kraju to mieszkańcy o niskim standardzie życia i zajmują się głównie rolnictwem. Wiele wiejskich społeczności w Hondurasie nadal ma ustanowione tradycje i zakorzeniony styl życia, który pozostał praktycznie niezmieniony od kilkuset lat.
Tradycje w społeczeństwie
Powitanie jest jedną z głównych tradycji Hondurasu w społeczeństwie. Zaczyna się od przyjaznego "dobrego popołudnia". Co więcej, mieszkańcy uważają za niegrzeczne, aby kogoś oszukiwać, dlatego witają wszystkich obecnych. Zasady dobrego tonu są tu uważane za silne uściski dłoni podczas spotkań z mężczyznami i symboliczne pocałunki dla kobiet. Przy stole mieszkańcy Hondurasu tradycyjnie życzą każdemu dobrego apetytu, ponieważ grzeczność jest jedną z głównych lokalnych zwyczajów, która jest obserwowana wszędzie i we wszystkim. Od czasów starożytnych okazało się, że szczególnie ważne miejsce mają tutaj znaki uwagi. Odwiedzając na przykład zwyczajowo daje się zarówno właścicielom domów, jak i dzieciom drobne upominki.
Ciekawostką jest fakt, że Hondurany z prawdziwym szacunkiem odnoszą się do poziomu wykształcenia rozmówcy, podkreślając go w razie potrzeby. Społeczeństwo tradycyjnie odnosi się do osoby ze względu na jego status zawodowy, na przykład "Dr Amador" lub "Profesor Núñez". Takie statusy w Hondurasie są wyświetlane zarówno na tablicach informacyjnych, jak i na wizytówkach. Jeśli status rezydenta jest nieznany, wówczas po prostu określa się go mianem "senora", zamężna kobieta jest zwykle nazywana "senorą", a dorosła kobieta nazywa się "senorita". Tylko "don" i "dona" zwracają się do drogich ludzi. Takie formy odwołania w połączeniu ze statusem zawodowym tworzą dość skomplikowaną i zawiłą formę powitania, biorąc pod uwagę, że każdy Honduran ma dwa imiona i dwa nazwiska.
Rodzinne tradycje
Status rodzinny w Hondurasie jest traktowany ze szczególną odpowiedzialnością. Prawie wszystkie rodziny są duże, więc starają się być razem. Rodzina obejmuje kilka pokoleń i licznych krewnych wzdłuż linii bocznych. Ze szczególnym honorem i szacunkiem, mieszkańcy kraju należą do najstarszych członków rodziny - dziadków. Ze względu na niski standard życia i choroby, niewiele osób żyje do późnej starości, więc rodziny z troską dbają o doświadczenia starszych pokoleń. Ubóstwo zmusza do zjednoczenia sił wszystkich członków rodziny, aby przetrwać w trudnych warunkach. Dziadkowie zwykle opiekują się ogrodem, babcie prowadzą kuchnię, rodzice pracują (głównie na rynku), a dzieci są pod opieką starszych członków rodziny lub wujków i ciotek, które wychowują swoje dzieci.
Tradycje w edukacji
W Hondurasie nauka jest obowiązkowa dla wszystkich dzieci w wieku od 7 do 14 lat. Jednak w rzeczywistości większość studentów uczy się tylko 2 lub 3 klas, pozostawiając szkołę, aby pomóc rodzicom. Jest to związane nie tyle z ubóstwem miejscowej ludności, co z problemem dotarcia do szkoły z odległych rejonów kraju na czas. W Hondurasie istnieje ogólny brak instytucji edukacyjnych, nauczycieli i materiałów dydaktycznych, więc większość szkół może obsadzić do 50 studentów. W głębi Hondurasu populacja jest nominalnie piśmienna, ale w rzeczywistości nie są w stanie czytać i pisać, ponieważ po kursie podstawowym każda literatura po prostu nie wpadnie w ich ręce.
System edukacyjny kraju ma 3 poziomy: 6 lat szkoły podstawowej, 3 lata liceum ogólnokształcącego i 3 lata nauki specjalistycznego programu przed wejściem na uniwersytet. W Hondurasie istnieje system edukacji uwzględniający płeć, chociaż mundurek szkolny jest wymagany zarówno dla dziewcząt, jak i dla chłopców. Nauczanie odbywa się w rodzimym języku hiszpańskim, jednak w niektórych szkołach na wyspach Islas de la Bahía praktykuje się naukę w języku angielskim. Rok akademicki tradycyjnie rozpoczyna się w lutym, a uczniowie wyjeżdżają na wakacje w listopadzie.
Tradycje w religii
Pomimo faktu, że Honduras jest w przeważającej mierze krajem katolickim, często istnieje swobodny stosunek do konsekracji małżeństwa przez Kościół, śluby cywilne są dozwolone. Konstytucja Hondurasu gwarantuje wolność religii, ale państwo sponsoruje szkoły katolickie, a edukacja religijna jest objęta obowiązkowym programem nauczania. Ogromną rolę w życiu kraju odgrywa Kościół rzymskokatolicki. Mieszkańcy chętnie uczestniczą w świętach religijnych, głównie starając się obserwować wszystkie tradycje kościelne, ale świątynie nie są regularnie odwiedzane. A na wsi można wyraźnie dostrzec zamieszanie katolicyzmu w lokalnej kulturze i religii. Ważną rolę w lokalnej duchowości odgrywają święci i niebiańscy patroni. Są one związane z większością świąt w kraju.
Tradycja w ubraniach
Styl ubioru w Hondurasie jest dość demokratyczny. Na spotkaniach biznesowych zwykle pojawia się w garniturach w stylu europejskim, a w życiu codziennym większość Hondurasów kosztują lekkie koszule i dżinsy. W tym samym czasie stroje narodowe nie tracą swojej popularności i znaczenia: różne kapelusze z szerokim rondem i szeroko szyte skórzane spodnie. Na uroczystych i oficjalnych imprezach mężczyźni pojawiają się w strojach lub smokingach, a kobiety w surowych strojach wieczorowych. Nie ma zwyczaju noszenia codziennych ubrań w kręgach biznesowych i na wakacjach. Kostiumy plażowe i szorty są dopuszczalne tylko na wybrzeżu i w basenach, chociaż na wyspach Islas de la Bahia jest to mniej konserwatywne.
Tradycyjne święta i festiwale
W Hondurasie, podobnie jak w innych krajach regionu, corocznie odbywają się liczne uroczystości i kolorowe karnawały. Znaczące wydarzenie w kraju uważa się za widowiskowe targi. La Virgen de Sayapa który trwa przez pierwsze dwa tygodnie lutego. W trzecim tygodniu maja, Hondurczycy zbierają się na karnawał w La ceiba któremu towarzyszy parada z procesją kostiumową i muzyką na żywo. Jasne wydarzenia religijne odbywają się w przeddzień Wigilii.
W tym czasie miejscowi tradycyjnie chodzą do swoich krewnych, na ulicach, którym życzyliby wszystkim, aby spotkali wesołe Święta Bożego Narodzenia, oglądają przedstawienie teatralne, a następnie gromadzą się wokół stołu w rodzinnym gronie. W Boże Narodzenie zwykle organizowane są przyjęcia dla dzieci i fajerwerki. W Nowym Roku Hondurany wkładają najlepsze kostiumy, a o północy na ulicy gratulują wszystkim, którzy się spotkali. Wszystko to oczywiście dotyczy muzyki i tańca.