Plamica małopłytkowa - jakie jest niebezpieczeństwo tej choroby?

Wszelkiego rodzaju choroby krwi (krwotoczne) - powszechne zjawisko we współczesnej medycynie. Około 50% z nich to plamica małopłytkowa, której przyczyny są liczne i nie są do siebie podobne. Choroba ta dotyka człowieka w każdym wieku.

Plamica małopłytkowa - przyczyny

Choroba Verlgofa lub plama małopłytkowa, której przyczyny do tej pory nie są do końca znane - zjawisko odkryte przez niemieckich naukowców w 1735 roku. Ludzie nazywają to "chorobą plamistą", ponieważ tacy pacjenci mają tu i ówdzie krwawienie o różnych rozmiarach pojawiające się na powierzchni ciała.

Choroba, w przeważającej liczbie przypadków, występuje u dzieci od urodzenia do wieku dojrzewania, a następnie może całkowicie zniknąć, nawet bez środków terapeutycznych. U niemowląt w wieku poniżej dwóch lat przypadki plamicy są częściej rejestrowane u chłopców. W wieku dorosłym diagnozę tę diagnozuje się u 1-13 pacjentów na 100 000 osób, z których większość stanowią kobiety.

Plamki małopłytkowe

Choroby krwi, takie jak plama małopłytkowa (choroba Verlhofa) występują, gdy komórki krwi, płytki krwi są tłumione przez ich własny układ odpornościowy i przedwcześnie umierają. Termin ich życia zamiast 7-10 dni, to kilka godzin. Śledziona jest odpowiedzialna za wytwarzanie agresorów autoagresyjnych. Choroba ma kilka postaci, które zależą od przyczyny choroby, ale różnią się nieznacznie objawami:

• autoimmunologiczny lub idiopatyczny;
• heteroimmunologiczny;
• transimmunizacyjny.

Formy trombocytopenicznej idiopatycznej plamicy, niezależnie od przyczyn, dzielą się na:

• ostry;
• przewlekłe (z częstymi, rzadkimi lub uporczywymi nawrotami).

Autoimmunologiczna plama małopłytkowa

W niektórych przypadkach ciało zaczyna działać przeciwko sobie. Jest to autoimmunologiczna postać choroby. Płytki krwi są niszczone przez układ odpornościowy, który postrzega je jako obce komórki. Ten rodzaj choroby czasami występuje na tle innego procesu autoimmunologicznego w ciele. Idiopatyczna plamica małopłytkowa charakteryzuje się zniszczeniem własnych płytek krwi pod wpływem niektórych czynników. Czasami jest to patologia przenoszona genetycznie, chociaż w większości przypadków przyczyną tej choroby są:

• systemowy toczeń rumieniowaty ;
• autoimmunologiczny niedokrwistość hemolityczna ;
• alergiczne zapalenie naczyń ;
• przewlekła białaczka limfatyczna;
• agresywne zapalenie wątroby;
• kłębuszkowe zapalenie nerek .

Heteroimmune plamica małopłytkowa

W dzieciństwie, heteroimmunologiczny (nieimmunologiczny) typ choroby, zakrzepowa plama małopłytkowa występuje znacznie częściej niż u dorosłych. Dobrą wiadomością jest to, że u dzieci rokowanie na rokowanie jest korzystne. Przyczynami tej choroby są:

• przyjmowanie niektórych leków (paracetamolu, furosemidu, chininy, ampicyliny, cefalosporyn, beta-blokerów itp.);
• immunizacja (szczepienie BCG, koklusz, ospa, grypa, polio);

• choroby zakaźne.

Plamica małopłytkowa - objawy

Choroba Verlhofa, której objawy są bardzo wymowne, różni się od czasu pojawienia się krwotoków. To jest, na początku, siniaki, lub, jak są prawidłowo nazwane przez lekarzy, wybroczyny, są wyrażane bardzo jasno, stopniowo zmniejszają intensywność ich koloru i zmieniają się w niebieskawo-zielony odcień, stopniowo zmieniając kolor na żółty. W pewnym momencie na ciele mogą znaleźć się wszelkiego rodzaju siniaki, co jest niesamowitym obrazem, ale nie są one bolesne, w przeciwieństwie do siniaków traumatycznego pochodzenia u zdrowej osoby.

Siniaki są zlokalizowane głównie na kończynach, rzadziej na ciele, a bardzo rzadko nie na twarzy, ale błony śluzowe są wyjątkiem. Plamica małopłytkowa ma podobne objawy u różnych osób. Mogą wystąpić w wyniku mikrourazu i bez powodu. Zasadniczo krwotok występuje w nocy. W tym przypadku pacjent nie odczuwa bólu, z wyjątkiem krwotoku mózgowego, gdy pacjent wymaga pilnej hospitalizacji. Istnieją:

• krwawienie śluzówkowe (z nosa, dziąseł, macicy);
• krwawienie wewnętrzne (żołądkowo-jelitowe, nerkowe, oko, mózg).

Rozpoznanie plamicy małopłytkowej

Choroba Verlgofa, której rozpoznanie nie kończy się na wykryciu objawów, jest oparta na wynikach badań laboratoryjnych pacjenta i badaniu klinicznym. Lekarze przeprowadzają wywiad, gdy plamica małopłytkowa objawia się po raz pierwszy. Po rozpoznaniu chorób współistniejących przeprowadzane są różnego rodzaju badania, od pobierania krwi do analizy, po badanie krwawienia. Należą do nich:

1. Test mankietowy, gdy przez 10 minut na ramię znajduje się mankiet do pomiaru ciśnienia. Jeśli po tym czasie krwawe plamy uformują się pod mankietem, test jest pozytywny. Jest przeprowadzany u dzieci w wieku od 3 lat.
2. Test opaski uciskowej , kiedy opaska uciskowa jest stosowana do ramienia, która po pewnym czasie daje siniak - ta metoda jest odpowiednia dla dorosłych pacjentów.

Plamica małopłytkowa obejmuje szereg testów, które pokażą wiarygodny obraz krwi pacjenta. Obejmują one badania krwi dla:

• hemoglobina;
• współczynnik krzepnięcia krwi;
• liczba płytek krwi;
• brak lub obecność cofania się skrzepów krwi;
• obecność przeciwpłytkowa we krwi.

Ponadto, w ciężkich przypadkach lub gdy inne typy diagnozy plamicicy małopłytkowej są niewiarygodne, wykonuje się biopsję szpiku kostnego - trepanabiopsję. Za pomocą specjalnego narzędzia trefowego wykonuje się małe nakłucie kręgosłupa w okolicy lędźwiowej, aby pobrać niewielką ilość materiału kostnego, okostnej i płynu mózgowo-rdzeniowego do analizy.

Plamica małopłytkowa - leczenie

Choroby krwi wymagają poważnego podejścia, ponieważ zdrowie pacjenta w każdym wieku w dużej mierze zależy od tego. Leczenie plamicy małopłytkowej wykonuje się zarówno w szpitalu (w fazie ostrej), jak iw domu. Konieczne jest zapewnienie pacjentowi maksymalnego odpoczynku i leżenia w łóżku, aby zminimalizować liczbę traumatycznych chwil. Na tym tle tradycyjne metody medyczne stosowane są w połączeniu z tradycyjną medycyną. Bardzo ważne jest, aby trzymać się określonej diety.

Jak uleczalna jest choroba Verlgofa?

W zależności od wieku i etapu rozpoznania choroby Verlgofa, pojawi się pytanie o jej wyleczenie. W dzieciństwie rokowanie jest pozytywne, jeśli u dziecka zdiagnozowano wcześnie chorobę i można było go pokonać w ciągu sześciu miesięcy. Po tym czasie rozpoznanie staje się przewlekłe i brzmi jak małopłytkowość krwotoczna.

Dorośli mniej szczęśliwi - ten stan towarzyszy im przez całe życie z przerwami w remisji i zaostrzeniem. W niektórych przypadkach przewlekła plama małopłytkowa może być uleczalna po usunięciu śledziony, chociaż nie zapewnia to 100% gwarancji. To ciało niszczy płytki krwi i jest wrogiem ciała. Metodę stosuje się jako ostateczny argument, gdy inne rodzaje leczenia są nieskuteczne. Działaj jako metoda ubytku i za pomocą laparoskopii.

Plamica małopłytkowa - leki

Celem leczenia choroby Verlgof jest utrzymanie poziomu płytek we krwi na wymaganym poziomie. Idiopatyczna plamica małopłytkowa jest leczona w większości przypadków z powodzeniem, co pozwala na uzyskanie stabilnej remisji przez wiele lat. Jeśli ani leczenie, ani operacja nie pomogły, schemat podawania leku został zmieniony na nowy. Do tego użycia:

1. Prednizolon (metyloprednizolon) jest lekiem zawierającym hormon steroidowy w celu zmniejszenia aktywności układu odpornościowego. Jest stosowany we wczesnych stadiach leczenia, w celu usunięcia śledziony.
2. Interferon a2 stosuje się do hamowania własnych przeciwciał, gdy leki steroidowe są bezsilne.
3. Immunoglobulina G jest stosowana przed zabiegiem chirurgicznym w celu zwiększenia poziomu płytek krwi.
4. Leki immunosupresyjne (Cyklofosfamid, winkrystyna i azatiopryna) są stosowane, gdy pacjent nie odczuwa innego leczenia. Hamowanie przeciwciał występuje we krwi, co prowadzi do wzrostu liczby płytek krwi.
5. Lek Danazol, który pobudza przysadkę mózgową podczas długotrwałego stosowania, ma pozytywny wpływ na obraz krwi.

Plamica małopłytkowa - leczenie środków folk

Ostra plama małopłytkowa jest zaburzeniem krwi, dlatego też ziołowe preparaty medyczne (odwary) o właściwościach hemostatycznych są z powodzeniem stosowane w leczeniu:

• dwupienna pokrzywa;
• krwiak;
• kora kaliny;
• czarny ashberry;
• torebka pasterza;
• rumianek;
• krwawnik

Dieta dla plamicy małopłytkowej

Nie ma specjalnego żywienia dla choroby Verlgof. Ważne jest, aby potrawy były spożywane w lekko ciepłej lub chłodnej formie. Naturalne warzywa na plamicę małopłytkową, a także owoce są bardzo przydatne, ale nie powinny wywoływać alergii. Lista zalecanych produktów obejmuje:

• zboża - gryka, kukurydza, owies;
• owoce i warzywa w postaci soków - marchew, jabłko, buraki, granat, pomidor;
• jagody - porzeczka, jeżyna, malina;
• owoce morza;
• mięso - wołowina.

Z diety należy wykluczyć:

• produkty solone;
• produkty wędzone;
• przyprawy i przyprawy;
• marynowane warzywa;
• szybkie produkty spożywcze;
• napoje gazowane;
• kawa;
• alkohol

Plamica małopłytkowa - powikłania

Choroba Verlgofa, której powikłania są bardzo niebezpieczne, wymaga bezwzględnie ścisłego nadzoru lekarskiego. Komplikacje obejmują:

• krwotok mózgowy;
• krwawienie z żołądka i nerek;
• ciężkie krwawienie miesiączkowe w okresie dojrzewania.

Plamica małopłytkowa - profilaktyka

Gdy u pacjenta zostanie zdiagnozowana "plama małopłytkowa", oznacza to, że dla własnego zdrowia będziesz musiał zrezygnować z wielu nawyków, zarówno szkodliwych, jak i normalnych, zmiany stylu życia. Działania profilaktyczne mają na celu utrzymanie poziomu płytek krwi i hemoglobiny z powodu diety nasyconej, a także wykluczenie takich traumatycznych czynników:

• pływanie;
• aktywny sport;
• ścisłe diety na odchudzanie;
• stresujące sytuacje.

• ← Thrombo ACC - wskazania do stosowania
• Płytki krwi opadły →