Parez Erba-Duchene

Przyczyną utraty jednej ręki o normalnych zdolnościach motorycznych, w tym zgięciu i wydłużeniu stawów, obniżeniem czułości może być niedowład Erbe-Dushena. Ta patologia została po raz pierwszy opisana w 1872 roku przez dwóch neurologów z Francji i Niemiec, których nazwiska stały się nazwą paraliżu. Częściej występuje u noworodków, będąc położniczym urazem, ale zdiagnozowanym czasem w wieku dorosłym.

Jak niedowład Erba-Duchesne występuje u dorosłych?

Powszechnie opisywana choroba jest konsekwencją poważnego uszkodzenia mechanicznego ramienia. U dorosłych niedowład górnego tułowia stawu barkowego Erb-Duchene może wynikać z następujących przyczyn:

silny siniak na stałym nieruchomym obiekcie;
spadać z wysokości do ręki;
głęboko przeszywająca rana w splotu ramiennym;
uderzanie ciężkim przedmiotem na ramieniu (u góry);
rana postrzałowa;
ostre rozciągnięcie ramienia (ręczna trakcja).

Na tle tych urazów dochodzi do częściowego lub całkowitego zerwania górnej części tułowia splotu ramiennego.

Leczenie niedowładu Erb-Duchene

Terapia zaangażowanej patologii obejmuje:

1. Unieruchomienie dłoni specjalną oponą.

2. Leczenie farmakologiczne:

środki przeciwbólowe;
przeciwzapalne;
przeciwskurczowe ;
środki antycholinesterazowe;
leki poprawiające metabolizm w tkankach nerwowych;
leki wchłaniające się i inne.

3. Fizjoterapia:

lampa Sollux;
elektrostymulacja;
Prądy UHF;
elektroforeza;
zastosowania ozocerytu;
terapia parafinowa .

4. Masaż.

5. Gimnastyka terapeutyczna.

6. Refleksologia.

W przypadku braku pozytywnych zmian w wyniku leczenia zachowawczego, pacjent jest wysyłany do neurochirurga, aby rozważyć możliwość operacji.

Konsekwencje niedowładu Duchenne-Erb

W większości przypadków możliwe jest prawie całkowite przywrócenie funkcji uszkodzonej kończyny i przywrócenie jej ruchomości, zwłaszcza przy częściowym zerwaniu splotu ramiennego. Niepełnosprawność występuje z reguły bardzo rzadko, jeśli nie przeprowadzono odpowiedniej terapii.