Ci, którzy czytają powieść Marka Twaina "Tom Sawyer" na pewno pamiętają, jak główny bohater śnił o swojej śmierci, pokłócił się z ciotką. Wyraźnie wyobrażał sobie, jak bardzo będzie zdenerwowana i obwinia siebie za śmierć takiego "dobrego chłopca" do końca życia. W psychologii zachowań samobójczych takie zachowania są uważane za ambiwalentne podejście do śmierci i bycia. Zwykle nastolatek postrzega swoją śmierć jako sposób wpływania na dorosłych i nie jest świadomy nieodwracalności konsekwencji.
Samobójcze zachowanie dzieci ma znaczenie w naszych czasach. Rodzice i nauczyciele powinni zwracać szczególną uwagę na zachowanie nastolatka, aby w porę zidentyfikować pierwsze oznaki samobójczego nastroju.
Zachowania samobójcze nastolatków mogą obejmować:
Najczęściej nastolatki chcą demonstrować zachowania samobójcze, aby przyciągnąć uwagę. Występowanie zachowań samobójczych może być poprzedzone stanami depresyjnymi charakteryzującymi się złym samopoczuciem, uczuciem znudzenia i samotności, skupieniem uwagi na drobnostkach, izolacją, agresją wobec dorosłych oraz nadużywaniem alkoholu i narkotyków. Takie zachowanie pociąga za sobą prawdziwe samobójstwo , które nigdy nie jest spontaniczne. Inne rodzaje zachowań samobójczych to ukryte samobójstwa , w których nastolatek wybiera "zachowania samobójcze": dołączanie do niebezpiecznych grup, ryzykowanie jazdy samochodem, niebezpieczne sporty, narkotyki. Najczęściej nastolatki są nadal skłonne do demonstracyjnego samobójstwa , w którym akt samobójczy działa jak dialog, poprzez który dorastający chce wyrazić siebie i być zrozumiany.
Przyczyny zachowań samobójczychNie wszyscy nastolatkowie są skłonni do zachowań samobójczych, a większość tych, którzy są skłonni, można przypisać do różnych grup ryzyka.
Okres dojrzewania charakteryzuje się całkowitym odrzuceniem pomocy rodziców, nauczycieli i specjalistów. Jednocześnie diagnoza zachowań samobójczych u nastolatków ważna wartość profilaktyczna. Szybkie wykrywanie prekursorów samobójstwa może temu zapobiec. Zapobieganie zachowaniom samobójczym powinno być prowadzone zarówno w domu, jak i w szkole. W tym celu nie można ignorować zmian nastolatka, jego problemów i znaków ostrzegawczych. Nie możesz potępiać i krytykować rewelacji nastolatka, komunikując się, zachowaj spokój i bądź szczera. Pokaż, że jesteś gotowy, aby słuchać i rozumieć sytuację. Dyskretnie można zaproponować znalezienie rozwiązania i nieoczekiwaną zmianę sytuacji. Celem zapobiegania młodzieńczym zachowaniom samobójczym jest silne wzmocnienie pragnienia życia i cieszenia się życiem.