Krwotok podpajęczynówkowy
Ta choroba ma swoją nazwę z jakiegoś powodu. Krwotok podpajęczynówkowy nazywa się krwawieniem, które występuje pomiędzy pajęczakiem i miękkimi osłonami mózgu. Główną cechą tego zaburzenia krążenia jest nagłość. Konsekwencje krwawienia są najbardziej nieprzewidywalne, dlatego należy je bardzo pilnie leczyć.
Pourazowy i nieurazowy krwotok podpajęczynówkowy
W zależności od tego, co spowodowało, krwotoki mogą być:
- spontaniczny;
- traumatyczny.
W przypadku tego ostatniego wszystko jest jasne: krwawienie otwiera się w wyniku urazowego uszkodzenia mózgu, gdy dochodzi do uszkodzenia ścian tętnic znajdujących się w głowie. Obrażenia fizyczne są najczęstszą przyczyną słabego krążenia.
Spontaniczny krwotok podpajęczynówkowy występuje na pierwszy rzut oka całkowicie nierozsądnie. Ale w rzeczywistości jest to spowodowane różnymi chorobami i patologiami wpływającymi na integralność ścian naczyń krwionośnych. Częstą przyczyną spontanicznego krwotoku jest pęknięcie tętniaka. Może się to zdarzyć w każdym wieku, ale jak pokazuje praktyka, osoby w średnim wieku są bardziej podatne na ten problem.
Czynniki przyczyniające się do odkrycia krwotoku podpajęczynówkowego są następujące:
- zaburzenia krwi;
- zapalenie naczyń;
- nadużywanie alkoholu, nikotyny i substancji odurzających;
- nadciśnienie tętnicze;
- choroby zakaźne mózgu;
- Choroba Nisimoto;
- guzy naczyniowe;
- choroby grzybowe;
- anemia sierpowata;
- złuszczają i kształt kratownicy tętniak ;
- toksyczne zapalenie naczyń;
- zakrzepica;
- waskulopatia;
- złogi białek amyloidowych w naczyniach.
Objawy krwotoku podpajęczynówkowego
Głównym objawem krwotoku podpajęczynówkowego jest silny ból głowy, którego atak może czasami doprowadzić do krótkotrwałej utraty przytomności. Wszyscy ci, którzy doświadczyli krwawienia w pajęczynowej błonie mózgu, jak twierdzą, że ten ból był najsilniejszy w ich życiu.
Ponadto atakowi towarzyszą następujące symptomy:
- nudności;
- wymioty;
- skurcze ;
- nagłe pobudzenie psychoruchowe;
- światłowstręt;
- drażliwość;
- zeza;
- chwilowa utrata czułości;
- zawroty głowy;
- bradykardia;
- wzrost temperatury;
- napady padaczkowe;
- zaburzenia mowy;
- pamięć zanika.
Leczenie krwotoku podpajęczynówkowego
Najlepiej jest leczyć krwotok podpajęczynówkowy w szpitalu. W chwili wyzdrowienia pacjentowi przypisuje się ścisły odpoczynek w łóżku. Metody leczenia dobierane są w zależności od formy i przejawów problemu.
Stałym elementem kursu leczenia są leki hemostatyczne i krzepnące, które poprawiają się. Jeśli to konieczne, stosuje się leki zmniejszające ciśnienie, przywracające tkankę nerwową i łagodzące skurcz tętnic. Czasami pacjenci muszą przechodzić kursy terapii mowy i angażować się w fizykoterapię.
Konsekwencje krwotoku podpajęczynówkowego
To krwawienie uważa się za dość poważny problem. 
Niestety, około połowa przypadków krwotoku podpajęczynówkowego jest śmiertelna. Czasami występują nawroty po wyleczeniu, ale jeśli pół roku minęło spokojnie, oznacza to, że ich prawdopodobieństwo jest niewielkie.
Możliwe powikłania i konsekwencje obejmują:
- mowa spontaniczna;
- problemy koordynacji;
- zwiększony napięcie mięśni kończyn;
- powstawanie tzw. opóźnionych zawałów mózgu - częściowa śmierć tkanek.