Zespół Stein-Leventhala
Zespół Stein-Leventhala jest lepiej znany jako zespół policystycznych jajników (PCOS) i jest związany z zaburzeniami w układzie hormonalnym. U pacjentów obserwuje się zwiększenie ilości męskich hormonów. Najczęściej ta choroba układu rozrodczego zaczyna rozwijać się w okresie dojrzewania. Niestety, choroba jest jedną z możliwych przyczyn niepłodności. Również dolegliwość może prowadzić do naruszeń układu sercowo-naczyniowego, cukrzycy typu 2.
Objawy zespołu Stein-Leventhala
Na razie nauka nie potrafi dokładnie określić, co powoduje PCOS. Zakłada się, że duży wpływ na rozwój patologii ma predyspozycja genetyczna. Obecność w rodzinie takich zaburzeń endokrynologicznych, jak cukrzyca czy otyłość, może mówić o możliwości rozwinięcia się zespołu Stein-Levental. Wszystkie rodzaje łagodnych nowotworów, mięśniaki macicy mogą również prowokować PCOS.
Do głównej objawy choroby obejmują:
- zaburzenia cyklu miesiączkowego;
- brak owulacji;
- powiększone jajniki, cysty na nich;
- nadwaga;
- nadmierne owłosienie ciała;
- plamy starcze;
- problemy skórne;
- pojawienie się rozstępów na ciele;
- wysokie ciśnienie krwi;
- regularny ból brzucha i dolnej części pleców;
- niepłodność lub poronienie;
- częste obrzęki;
- łojotok.
Zespół Stein-Leventhala wpływa na wygląd kobiety, powodując częste zaburzenia emocjonalne u pacjentów. Stają się agresywni, drażliwi, popadają w depresję lub są apatyczni.
Leczenie zespołu Stein-Leventhala
Niestety, nie istnieją środki zapobiegawcze, które mogą pomóc w uniknięciu choroby. W zależności od różnych czynników leczenie można prowadzić za pomocą leków lub w sposób operacyjny.
W przypadku leczenia zachowawczego lekarze przepisują leki hormonalne, które pacjent musi przez dłuższy czas (około sześciu miesięcy). Dalej stymulować owulację na przykład Klostilbegitom. A jeśli w ciągu 3-4 miesięcy funkcja owulacji nie zostanie przywrócona, dalsze stosowanie leku zostaje zatrzymane.
W przypadku, gdy choroba Stein-Leventala nie została wyleczona, podjęto decyzję o operacji. Obecnie lekarze stosują metodę laparoskopową, która jest najłagodniejsza i mniej traumatyczna.