Hiszpański Mastif

Rasa psów Mastif hiszpański, jak można się domyślić, został wyhodowany w Hiszpanii w wyniku długiej, długoterminowej selekcji. Zwierzęta te były hodowane do pracy i ulepszane przez kilka stuleci przez pasterzy, którzy przechodzili przez różne psy z różnych ras.

Tysiące lat temu zwierzęta gospodarskie były głównym bogactwem kraju, które zapewniało większości ludności dochody. Dla Półwyspu Iberyjskiego, charakteryzującego się ciągłymi zmianami klimatycznymi, stadniki były zmuszane do ciągłego przekraczania stada z miejsca na miejsce. A ryś, niedźwiedź i wilk zawsze były zagrożeniem. Kultura Półwyspu Iberyjskiego łączy się z nierozerwalną trójką: bydłem, wilkami, mastifami hiszpańskimi. Dobry pies stróżujący nigdy nie przeszkadza stadzie, podążając za nim. Nocą Hiszpański Mastif świetnie radzi sobie z pracą bez osoby dzięki pewności siebie i niezależności ducha. W Hiszpanii psy te są szanowane, biorąc pod uwagę doskonałych pasterzy i towarzyszy.

Chrapliwe, potężne szczekanie psa, hiszpańskiego mastifa, z łatwością sprawia, że ​​ucieka on przed wrogiem. Jednak siła jest harmonijnie połączona z życzliwością i szlachetnością. W ciągu ostatniego stulecia charakter mastifa hiszpańskiego stał się mniej okrutny z powodu całkowitego udomowienia. Psy są spokojne, a zło nie jest im właściwe.

Oficjalny standard rasy Mastif hiszpański został zatwierdzony w 1982 roku. Hiszpańskie mastify to psy, których waga może osiągnąć sto kilogramów, wysokość w kłębie wynosi 72-77 centymetrów. Mają głęboką klatkę piersiową, mocne kości, proporcjonalną budowę. Na pierwszy rzut oka zwierzę jest jasne, że jest majestatycznym i wspaniałym psem.

Głowa mastifa jest duża, ale proporcjonalna do ciała, skóra jest gęsta i luźna, a włosy mają średnią długość. Kolor w mastifach może być wszystkim. Najczęstsze zwierzęta o kolorze czarnym, tygrysim i żółtym. Zgodnie ze standardami opisu rasy, mastif hiszpański może mieć kilka odcieni w kolorze.

Szczenięta mastifa hiszpańskiego dojrzewają dość późno, tylko przez trzy-cztery lata. Zdrowie psa jest dobre, jednak istnieje wiele chorób charakterystycznych dla tej rasy (zapalenie kaletki, dysplazja, egzema, skręt żołądka).

Mastify nie nadają się do mieszkania w mieszkaniach miejskich ze względu na ich wielkość. Ponadto dorosły pies potrzebuje regularnych ćwiczeń, a chodzenie przez dwa-trzy dni nie będzie w stanie ich zapewnić. Mastify potrzebują wolności i przestrzeni.

Sierść psa nie jest długa, więc czesanie jej jest łatwe. Że miała piękny i zdrowy wygląd, trzeba raz w tygodniu rozczesywać zwierzę.

Pewnym problemem jest karmienie hiszpańskiego mastifa, ale wcale nie dlatego, że psy są selektywne w jedzeniu. Duży waga, dobre zdrowie i apetyt, aktywność fizyczna wymaga rekompensaty kosztów, więc karmić mastifa powinien być co najmniej trzy razy dziennie i obfity.

Małe szczenię nie powinno mieć możliwości szybkiego skakania, biegania, wspinania się i schodzenia po schodach, ponieważ rośnie nierównomiernie. W szóstym do dziewiątego miesiącu życia zyskuje około pięćdziesięciu kilogramów, a jego mięśnie i kości nie mają czasu na wzmocnienie.

Mastify są niezwykle lojalne wobec swoich właścicieli, reagują subtelnie na uczucie i miłość. Chronią osoby starsze i dzieci. Jeśli prawidłowo wychowasz swojego zwierzaka od najmłodszych lat, to przez dziesięć lub jedenaście lat (jest to długość życia hiszpańskich mastifów) otrzymasz doskonałego towarzysza i lojalnego przyjaciela, który zawsze będzie gotowy do pomocy.

• ← Islandzki pies
• Traszka hiszpańska →