Rozwój i uspołecznienie jednostki - co to jest i jak idzie?

Od urodzenia dana osoba jest otoczona przez różnych ludzi, więc można argumentować, że jest on częścią interakcji społecznych. W swoim życiu zyskuje różne doświadczenia, przystosowuje się do życia w społeczeństwie, w wyniku czego osobowość jest uspołeczniona. Ma kilka typów, które różnią się od siebie.

Czym jest socjalizacja osobowości?

Termin ten odnosi się do procesu asymilacji przez osobę doświadczenia społecznego ze społeczeństwem, do którego należy, oraz aktywnej realizacji i wzrostu liczby powiązań społecznych. Przez całe życie ludzie nie tylko postrzegają doświadczenia społeczne, ale także dostosowują je do własnych koncepcji i wartości. Socjalizacja jednostki jest rodzajem doświadczenia, które składa się z wielu elementów, na przykład, obejmuje normy i wartości środowiska społecznego oraz kulturę pracy różnych działań.

Socjalizacja osobowości - psychologia

Człowiek ma potrzebę przynależności do społeczeństwa, to znaczy utożsamienia się z ludźmi, którzy go otaczają. Socjalizacja osobowości w psychologii następuje w wyniku spełnienia wymagań społecznych, co powoduje konieczność wypracowania własnej linii zachowania w różnych sytuacjach i będzie zależała od koncepcji i charakteru osoby. Tworzenie się typu socjopsychologicznego ma miejsce w kontakcie ze społeczeństwem i wpływie mikro- i makrootoczenia, a także kultury i różnych wartości.

Uspołecznienie osobowości jest procesem dwukierunkowym, przejawiającym się w tym, że człowiek nie tylko dostosowuje się do określonych warunków i norm, ale także tworzy swój własny wartości . Ludzie starają się stać częścią grupy, aby zrozumieć, czym jest "my" i pozbyć się samotności. Interakcja z innymi daje pewność siebie i siły wpływające na życie społeczne.

Co przyczynia się do uspołecznienia jednostki?

Człowiek podlega wpływowi wielu czynników, które kształtują w nim wartości, koncepcje i podejście do świata.

Proces adaptacji społecznej rozpoczyna się od wczesnego dzieciństwa, kiedy rodzice zaszczepiają zarówno zdolności fizyczne, jak i umysłowe.
Szkolenie odbywa się od przedszkola do uczelni. W wyniku tego gromadzona jest odmienna wiedza, dzięki której znany jest świat, społeczeństwo i tym podobne.
Samokontrola w uspołecznieniu jednostki ma ogromne znaczenie, ponieważ człowiek musi mieć cechy właściwej reakcji w różnych sytuacjach. Ważna jest psychologiczna obrona osoby, przyczyniająca się do lepszego zrozumienia różnic między światem wewnętrznym i zewnętrznym.

Rodzaje socjalizacji

Istnieje kilka rodzajów socjalizacji, które zależą od różnych czynników. Mechanizmy socjalizacji osobowości można podzielić na dwie grupy:

Podstawowa - implikuje postrzeganie społeczeństwa w dzieciństwie. Dziecko się uspołecznia, kierując się kulturową pozycją rodziny, w której jest wychowywany, i postrzeganiem świata przez otaczających go dorosłych. Stąd możemy wywnioskować, że rodzice stanowią pierwsze doświadczenie społeczne swojego dziecka.
Drugorzędny - nie ma terminu i obowiązuje do momentu, w którym dana osoba wejdzie do określonej grupy społecznej. Z wiekiem dziecko zaczyna wpadać w różne formacje, na przykład w przedszkolu lub sekcji sportowej, gdzie uczy się nowych ról i na podstawie tego uczy się postrzegać siebie z drugiej strony. Warto zauważyć, że często socjalizacja i osobowość napotykają pewne niespójności, na przykład wartości rodzinne nie odpowiadają interesom wybranej grupy, a następnie osoba przechodzi przez samoidentyfikację i dokonuje wyboru na podstawie doświadczeń i odczuć.

Rola płciowa uspołecznienie osobowości

Gatunek ten jest również nazywany socjalizacją płciową i oznacza, że osoba opanowuje wyraźne różnice między mężczyzną a kobietą. Przyjęcie istniejących wzorców zachowań, norm i wartości obu płci, a także wpływ środowiska publicznego i społecznego w celu zaszczepienia szeregu zasad i standardów. Trwa przez całe życie. Pojęcie socjalizacji jednostki w perspektywie płci rozróżnia następujące mechanizmy jej realizacji:

Dopuszczalne zachowania społeczeństwa będą wspierane, a odstępstwa od norm będą karane.
Osoba wybiera dla niego odpowiednie modele do naśladowania seksualnego w bliskich grupach, to jest w rodzinie, wśród rówieśników i tak dalej.

Rodzina socjalizacji jednostki

Dziecko uczy się postrzegać świat nie tylko poprzez bezpośredni wpływ dorosłych, to znaczy na edukację, ale także obserwując zachowanie ludzi wokół. Ważne jest, aby zauważyć, że często rozwój i uspołecznienie danej osoby w rodzinie natrafia na niedopasowanie między wzorcami zachowań rodziców a wymaganiami, jakie stawiają one dziecku. Przykładem jest zakaz palenia, ale jednocześnie jeden z rodziców lub inni członkowie rodziny mają tak zły zwyczaj. Głównymi czynnikami socjalizacji osobowości są:

Skład i struktura rodziny, czyli jak krewni wchodzą ze sobą w interakcje.
Pozycja dziecka w rodzinie, na przykład, może być wnukiem babci, brata dla siostry, syna dla ojca i pasierba dla macochy. Udowodniono, że socjalizacja dziecka wychowanego w pełnej rodzinie i samotnej matce jest inna.
Wybrany styl rodzicielski, więc rodzice i dziadkowie mogą zaszczepić różne wartości w dziecku.
Potencjał moralny i twórczy rodziny jest równie ważny dla socjalizacji jednostki.

Socjalizacja zawodowa i praca

Kiedy dana osoba dostaje się do pracy, następuje zmiana lub dostosowanie jej charakteru i zachowania podczas aktywności. Specyfika uspołecznienia jednostki w sferze pracy wyraża się w fakcie, że adaptacja odbywa się zarówno w ramach zbiorowej, jak i zawodowej stratyfikacji. Poprawienie własnego statusu ma ogromne znaczenie dla dostępności i budowania potencjału.

Socjalizacja grup podkulturowych

Każda osoba musi uczyć się ról społecznych związanych z kulturą środowiska, w którym żył, studiował, pracował, komunikował się i tak dalej. Istota socjalizacji jednostki opiera się na fakcie, że każdy region ma swoje odrębne cechy, dzięki którym powstaje społeczeństwo. Jeśli skupimy się na socjalizacji grup subkulturowych, wówczas uwzględniona zostanie narodowość, przynależność religijna, wiek, zakres działalności i inne czynniki.

Funkcje socjalizacji osoby

Dla osoby i społeczeństwa jako całości socjalizacja jest ważna, a jej główne funkcje obejmują:

Regulacyjne przepisy prawne. Wszystko, co otacza osobę w mniejszym lub większym stopniu, wpływa na niego. Należą do nich: rodzina, polityka państwa, religia, edukacja, gospodarka itd.
Osobowość przekształcająca. Proces socjalizacji jednostki ma miejsce w momencie, gdy osoba komunikuje się z innymi ludźmi, manifestując swoje indywidualne cechy i oddzielając się od "stada".
Orientacja na wartość. Ta funkcja ma związek z pierwszą na przedstawionej liście, ponieważ osoba przylega do wartości, które są charakterystyczne dla jego wewnętrznego kręgu.
Informacja i komunikacja. Komunikując się z różnymi osobami, osoba otrzymuje informacje, które w taki czy inny sposób wpływają na kształtowanie jego stylu życia.
Kreatywne. Dzięki właściwej edukacji społecznej dana osoba będzie dążyć do tworzenia i ulepszania otaczającego świata. W obliczu różnych problemów znajdzie rozwiązania oparte na własnej wiedzy i doświadczeniu.

Etapy socjalizacji

Proces kształtowania osobowości w społeczeństwie odbywa się na kilku etapach:

Dzieciństwo Udowodniono, że w tym wieku osobowość tworzy około 70%. Naukowcy ustalili, że dziecko w wieku do siedmiu lat rozumie własne "ja" znacznie lepiej niż w starszych latach.
Adolescencja. W tym okresie zachodzą najbardziej fizjologiczne zmiany. Od 13 roku życia większość dzieci starała się wykonywać jak najwięcej obowiązków.
Wczesne życie. Opisując etap socjalizacji jednostki, warto zauważyć, że ten etap jest najbardziej intensywny i niebezpieczny, a zaczyna się w wieku 16 lat. W tym okresie osoba podejmuje ważne decyzje, w którym kierunku iść, jaka część społeczeństwa się staje, i tak dalej.
Życie dorosłe. Od 18 roku życia większość ludzi ma podstawy instynkty praca w kierunku pracy i życia osobistego. Człowiek zna siebie poprzez pracę i doświadczenie seksualne, a także poprzez przyjaźń i inne sfery.

Socjalizacja osobowości - etapy i typy