W starożytności Tajlandię nazywano Siam. Dlatego jedna z najbardziej znanych ras kotów, która powstała tam sześćset lat temu, nazywa się Syjamskimi. Z wyglądu zwierzęta te są bardzo podobne Koty bengalskie którzy najprawdopodobniej byli ich przodkami. Historia rasy kotów syjamskich jest dość interesująca.
Po raz pierwszy są one wymienione w starożytnym traktacie "Księga wierszy o kotach", napisanym pięknymi wierszami. Pewnego dnia król Syjamu przedstawił brytyjskiemu generałowi Gouldowi parę futrzastych zwierząt, które zabrały je do Anglii. Kilkoro Pho i Mii było pierwszymi kotami syjamskimi, które widziały Europę. W 1884 r. Konsul angielski przyprowadził do Londynu kota syjamskiego, a już w 1902 r. Założono w Anglii klub tej rasy.
To zwierzę ma elastyczny rurkowaty korpus, klinowatą głowę, piękne migdałowe oczy, które mają charakterystyczną jasnoniebieską barwę. Ich płaszcz jest krótki, nie ma podszerstka. Ogon jest długi, piękny i cienki. Kocięta rodzą się białe, ale po kilku dniach zaczynają ciemnieć.
Teraz istnieją trzy główne odmiany kotów syjamskich - tradycyjne syjamskie (tajskie), klasyczne, nowoczesne. Różnią się one nieznacznie ciężarem, kształtem ciała i kształtem głowy. Ale wszystkie mają jedną wspólną cechę - magiczne szafirowe oczy. Ponadto w kotach syjamskich występuje aż 18 odmian koloru akromelanowego (główny kolor różni się od koloru twarzy, uszu, nóg i ogona). Są zwierzęta z kością słoniową, śnieżnobiałe, niebieskie, morelowe, kremowe i inne interesujące odcienie wełny.
Krążą o nich różne pogłoski, z których wiele jest całkowicie nieprawdziwych. Większość tych zwierząt jest łagodna i szybko przywiązuje się do właściciela. Łatwo jest zaprzyjaźnić się z psami i innymi zwierzętami, ale zawsze wolą być w towarzystwie swojej kochanki. Szkolenie dają się dość łatwo i zapamiętują polecenia. Są całkiem sprytni, mogą zademonstrować swoje obrazy. Dzieci Siam są traktowane dobrze, zamiast drapania lub gryzienia, wolałyby uciec i uciec z rąk dziecka.