Łojotok jest patologią dermatologiczną, która jest dość powszechna i może dotyczyć osób w różnym wieku. Jest to związane z nieprawidłowym funkcjonowaniem gruczołów łojowych skóry. Łojotok z lokalizacją na twarzy wpływa na obszary, w których skupia się najwięcej gruczołów łojowych (czoło, nos, podbródek).
Jeśli patologia pojawia się w okresie dojrzewania, wówczas uważa się ją za fizjologiczną, związaną ze zmianami hormonalnymi w organizmie w tym czasie. Jeśli jednak po tym okresie objawy choroby utrzymują się, lub choroba zaczyna się znacznie później, wymaga to interwencji medycznej.
Zdaniem wielu ekspertów niemal niemożliwe jest wyodrębnienie jednej podstawowej przyczyny tej choroby. Dlatego istnieje kilka czynników, które wywołują procesy patologiczne:
Wyróżnia się trzy formy choroby: tłustą, suchą i mieszaną łojotokową twarz. Najczęściej tłuszczową postać patologii rozpoznaje się na twarzy, w której gruczoły łojowe wytwarzają nadmierną ilość wydzieliny. W suchym łojotoku obserwuje się zmniejszone wydzielanie śliny, co powoduje zmniejszenie cyklu naturalnego złuszczania się komórek skóry. W postaci mieszanej u pacjentów na skórze twarzy występuje połączenie objawów i suchego i tłustego łojotoku.
Główne objawy tłustej łojotokowej twarzy:
Suchy łojot ma następujące objawy:
Często do patologii dołącza zakaźne uszkodzenie skóry - bakteryjne lub grzybicze.
Leczenie łojotoku powinno odbywać się pod nadzorem dermatologa. W takim przypadku schemat leczenia należy wybrać indywidualnie, biorąc pod uwagę wyniki badania ciała. Jeśli występują choroby współistniejące, które mogą być przyczynami, konieczne może być skonsultowanie się z lekarzami innych specjalizacji (endokrynologiem, gastroenterologiem, neuropatologiem itp.).
Główne obszary leczenia tłustych, suchych i mieszanych postaci łojotoku to: