Łupież scaly (łuszczyca) jest niezakaźną chorobą skóry, która występuje jako przewlekły, często nawracający, patologiczny proces. Zakłada się, że główną rolę w rozwoju łuszczkowego pozbawienia skóry odgrywa genetyczna predyspozycja, wzmocniona wpływem różnych czynników prowokujących (chorób zakaźnych, zaburzenia hormonalne ekspozycje chemiczne itp.). Niedawno przeprowadzono badania dotyczące autoimmunologicznego charakteru patologii.
Łuszczyca może występować w różnych postaciach i mieć różne objawy kliniczne. Najczęściej diagnozowane proste (tablica) porosty, objawiające się pojawieniem się na skórze bolesnych grudek koloru czerwonego, o wyraźnie ograniczonych konturach i pokrytych łuskami. Papki stopniowo łączą się, tworząc ogniska, które są najczęściej zlokalizowane na powierzchniach prostowników, owłosionej strefie głowy, okolicy lędźwiowej.
Inne postacie łuszczycy:
Głównym celem terapii tej choroby jest zahamowanie procesów zapalnych i osiągnięcie najdłuższej remisji. Łagodną postać łuszczącej się deprywacji można leczyć za pomocą peelingujących maści, zmiękczających skórę i łagodzących stany zapalne. Z reguły są to preparaty na bazie kwasu salicylowego, siarki, smoły, kortykosteroidy . W cięższych przypadkach, w przypadku złożonego leczenia z powo- dowaniem lokalnego i systemowego działania, wymagana jest fizjoterapia. Schemat terapii dobierany jest w zależności od stadium choroby. Szczególne miejsce w leczeniu łuskowate pozbawienie wykorzystuje leki psychotropowe.
Istnieje wiele środków ludowej, które za zgodą lekarza mogą być stosowane oprócz tradycyjnego leczenia łuszczycy. Podajemy przepis na jedno z tych narzędzi, mianowicie maść z propolisu: