Kiedy zapalenie błony śluzowej nosa zwykle przypisuje się badania laboratoryjne oddzielnej zawartości zatok. Nazywa się rhinitigram - dekodowanie pozwala dokładnie określić rodzaj choroby (infekcyjnej lub alergicznej), a także jej naturę (wirusową lub bakteriologiczną).
Procedura polega na pobraniu materiału za pomocą specjalnej sterylnej różdżki z bawełną na końcach. Następnie zawartość zatok do nosa jest barwiona pigmentem (zgodnie z metodą Romanovsky'ego-Giemsy), co nadaje poszczególnym komórkom osobny odcień. Tak więc, eozynofile w rhinocytogramie mają jasny różowy kolor, limfocyty są niebiesko-niebieskie. Erytrocyty barwione są na pomarańczowo, a neutrofile nabierają odcienia od fioletowego do fioletowego.
Rozmaz jest badany za pomocą mikroskopu, liczba leukocytów jest liczona podczas badania, a wartość jest porównywana z wartościami referencyjnymi.
Aby określić prawdziwą naturę zapalenia błony śluzowej nosa, ustalono procent morfologicznych odmian leukocytów, po stwierdzeniu największej liczby neutrofilów, w ostrej fazie choroby. Podwyższona zawartość eosonofilów jest charakterystyczna dla alergiczny nieżyt nosa . Jeśli w tym samym czasie wzrasta stężenie neutrofili, mówimy o powikłaniach infekcyjnych. W innych przypadkach uważa się, że ma to miejsce. naczynioruchowy nieżyt nosa .
Normalne wartości w rhinocytogramie:
W tym samym czasie, komórki tuczne, bazofile, nie powinny być obecne w błonach śluzowych zatok szczękowych. Niektórzy ludzie również nie mają eosonofilów i limfocytów. Ich nieobecność nie jest patologią i jest uważana za normę.
Ważne jest, aby pamiętać, że dokładna interpretacja powinna być zapewniona przez otolaryngologa, ponieważ skład mikroflory często zależy od takich czynników, jak wiek pacjenta, ogólny stan zdrowia, obecność przewlekłych i powolnych chorób układu oddechowego, wcześniej przeniesione operacje. Ponadto na wyniki rhinocytogramów mają wpływ stosowane leki ogólnoustrojowe i lokalne, krople stosowane w nosie.