Te eleganckie i dość zróżnicowane rośliny rosnące w pomieszczeniach są bardzo popularne wśród kwiaciarni. Za ich pomocą ozdabiają zarówno pomieszczenia mieszkalne, jak i biurowe. Wyglądają spektakularnie ze względu na bujne i jasne liście, doskonale pasują do każdego wnętrza i stają się ozdobą pokoju. Powielanie paproć w domu nie można przypisać prostego procesu ze względu na szereg cech, ale mniej lub bardziej doświadczony floriculturist jest dokładnie na siłę.
Istnieje kilka sposobów na odtworzenie wewnętrznej paproci:
Każda z opcji ma prawo do życia. Jednak w praktyce najczęściej stosuje się sporyczną i wegetatywną metodę rozmnażania domowego paproci. Przyjrzyjmy się każdemu z nich bardziej szczegółowo.
Najprostszym sposobem podziału dużego buszu na kilka jest podzielenie go na rozety. Jeśli jest to gatunek o długich owocach, konieczne jest oddzielenie części kłącza razem z parą korzeni i co najmniej jedną nerką. Po posadzeniu roślina szybko się rozrośnie.
Jeśli jest to kwestia gatunku, który tworzy bicze, warto użyć mokrego mchu do korzeni. Wszystkie prace prowadzone są tylko wiosną: pogoda powinna pozostać chłodna, a roślina przechodzi w fazę aktywnego wzrostu. Dozwolone jest dzielenie w ten sposób w okresie sierpień-wrzesień, ale tylko pod warunkiem ochłodzenia.
Przy dzieleniu buszu zwróć uwagę na merystemy. To jest punkt wzrostu kłącza. Dla normalnego rozwoju sadzonek każda vaiya musi koniecznie odpowiadać punktowi wzrostu. Ten wariant reprodukcji paproci jest odpowiedni dla początkującej kwiaciarni. Jeśli chodzi o mistrzów ich rzemiosła, często uciekają się do rozmnażania paproci. Proces ten wymaga dużego nakładu pracy i wymaga dużej wiedzy.
Dla cyklu reprodukcji dowolnych paproci charakterystyczna jest zmienność dwóch pokoleń. Dorosły sporophyte roślin (tylko to, co kiedyś obserwowaliśmy w doniczce na parapecie) na dnie liścia ma tysiące zarodników. Jak tylko te zarodniki dojrzewają i padają na żyzną glebę, zaczynają kiełkować. W każdej kiełce znajdują się organy męskie i żeńskie, a po zapłodnieniu z jaja widzimy nowy sporofit.
Ta metoda rozmnażania paproci jest stosowana dla tych gatunków, które mają tylko jeden punkt wzrostu i nigdy nie tworzą nowych rynków zbytu. W zasadzie kiełkowanie zarodników jest bardzo podobne do procesu kiełkowania nasion. Różnica polega tylko na wielkości materiału sadzeniowego i cechach pielęgnacyjnych. Rozmnażanie płciowe paproci odbywa się w kilku etapach.