Flegma szyi
Przyczyną porażenia szyi mogą być gronkowce i bakterie streptokokowe, Pseudomonas i E. coli, mikroflora beztlenowa, a także rozprzestrzenianie się infekcji z jamy ustnej (choroby zębów, ropnie wywołane przez dławica piersiowa ), choroby tarczycy i zakażenia w wyniku urazu.
Objawy phlegmon szyi
Cellulitis szyi objawia się na różne sposoby, w zależności od jego lokalizacji i głębokości.
Flegmę zwykle obserwuje się z przodu i po bokach szyi. Na tylnej powierzchni występują znacznie rzadziej i najczęściej podskórnie. Najczęściej szyja występuje podmózgowa (spowodowana rozprzestrzenianiem się infekcji z zęba), której pierwszym objawem jest wzrost podskładkowej gruczołu ślinowego i węzłów chłonnych. Z biegiem czasu proces zapalny rozprzestrzenia się na całą szyję i dno jamy ustnej, obrzęk staje się bardziej gęsty i bolesny.
Rozległe lub zewnętrzne (podskórne) zapalenie tkanki łącznej jest dość łatwe do wykrycia. Na skórze pojawia się zauważalny obrzęk, zaczerwienienie, bolesny obszar uszkodzenia, palpacja powoduje gromadzenie się płynu pod skórą, połknięcie może być trudne, temperatura ciała jest wysoka. Stan pacjenta jest zwykle umiarkowany lub ciężki.
Niewielkie rozmiary flawonów zlokalizowanych głęboko w tkankach są trudniejsze do zdiagnozowania, ponieważ praktycznie nie dają się wyczuć, nie występują objawy na skórze. Temperatura ciała w takich przypadkach jest zwykle nieznacznie podwyższona, a ogólne objawy zatrucia i stanu zapalnego są łagodne.
Leczenie phlegmon szyi
W większości przypadków pacjent jest hospitalizowany z powodu zapalenia tkanki łącznej szyi i zabiegi chirurgiczne są stosowane w celu leczenia.
Zachowawcze leczenie phlegmon (terapia antybiotyki znieczulenie 
fizjoterapia i inne metody) są dozwolone tylko w początkowej fazie choroby. Jeśli szybka poprawa nie nastąpi, objawy postępują, a rozmiar cellulitis szyi wzrasta, leczenie jest wykonywane chirurgicznie.
Złożoność operacji polega na tym, że w większości przypadków cellulitis szyi leży pod warstwą tkanki miękkiej z dużą liczbą zakończeń nerwowych i naczyń krwionośnych, więc nacięcia w takiej operacji muszą być wykonywane bardzo ostrożnie, z rozcięciem warstwy po warstwie.
Po operacji dalsze leczenie przeprowadza się przy użyciu antybiotyków, środków przeciwbólowych i innych środków.