Żuchwa okostna
Zapalenie okostnej żuchwy lub, jak się ją nazywa, topnienie to proces infekcyjno-zapalny w okostnej, któremu towarzyszy silny ból i silny obrzęk dziąseł. Choroba często ma charakter infekcyjny, rzadziej - traumatyczny i zwykle występuje jako powikłanie późnego leczenia innych chorób zębów.
Rodzaje periostitis szczękiZapalenie okostnej dzieli się na kilka parametrów:
- Zgodnie z przebiegiem choroby - ostry i przewlekły. Ostre zapalenie okostnej dzieli się z kolei na ropne i surowicze.
- Udział drobnoustrojów w rozwoju stanu zapalnego jest ropny i aseptyczny.
- W zależności od stopnia dystrybucji - zlokalizowane (w obrębie jednego zęba) i rozproszone (uchwycić całą szczękę).
W większości przypadków choroba rozwija się w wyniku nieleczonego zapalenia miazgi lub zapalenia przyzębia, a także w wyniku urazu z infekcją podczas ekstrakcji zęba. W niektórych przypadkach może powstać zapalenie okostnej. złamanie szczęki lub uszkodzenie tkanki miękkiej.
Ostre ropne zapalenie okostnej żuchwy
Ostra ropna postać choroby jest najczęstsza. Towarzyszy mu ogólne złe samopoczucie, często z gorączką, bolesny obrzęk pojawia się w miejscu zapalenia, często obrzęk całego policzka, dziąsła tworzą się na dziąsłach, po otwarciu tworząc garbiące się kanały. Na dolnej szczęce, zapalenie okostnej rozwija się głównie w obszarze zębów mądrości i pierwszych dużych zębów trzonowych. Rzadziej - na drugim dużym i małym rdzennym. W obszarze zębów przednich choroba występuje dość rzadko.
Leczenie zapalenia okostnej szczęki
W leczeniu tej choroby połączono metody chirurgiczne i zachowawcze. Interwencja chirurgiczna może polegać na otworzeniu ropnia i opróżnieniu ropie, otwarciu jamy zęba z usunięciem nerwu, medycznemu i mechanicznemu traktowaniu kanału lub ekstrakcji zęba, a następnie leczeniu ran.
W przypadku surowiczej postaci choroby zwykle możliwe jest ograniczenie leczenia zapalenia miazgi i konserwatywnych miar ekspozycji. W przypadku ropnej postaci konieczna jest interwencja chirurgiczna i otwarcie ropnia.
Od leków na ropne zapalenie okostnej, szczęki są zwykle przepisywane antybiotykom i płukanie roztworami antyseptycznymi:
- Chlorheksydyna;
- Furacilin.
Po ustąpieniu stanu zapalnego (3-4 dni) możliwa jest dodatkowa fizykoterapia:
- laser;
- UHF;
- elektroforeza lazydowa .