Tężec jest zaraźliwy. Jest to spowodowane spożyciem drobnoustrojów - Clostridia. Bakterie te zamieszkują głównie glebę i są wystarczająco rozwinięte do rozmnażania. Mogą dotrzeć do osoby przez otwarte rany na rękach lub nogach lub inne części ciała, które wchodzą w kontakt z ziemią. W życiu codziennym, każdy z nas spotyka się z obrażeniami, a czasem po prostu nie da się tego ograniczyć. Dlatego w dzieciństwie zwyczajowo należy szczepić się, aby stworzyć odporność na takie bakterie. Tak więc, już od wczesnego dzieciństwa, osoba stworzyła tak zwaną ochronę, ponieważ, jako zastrzyk tężca zawiera specjalne substancje - neurotoksyny i toksoidy.
Wstrzyknięcie takiego planu, co do zasady, odbywa się w każdym kraju zgodnie z jego własnymi zasadami. Przeprowadzamy ją nawet w dzieciństwie, za zgodą rodziców. Takie ujęcia mogą aktywować układ odpornościowy, który wytwarza ciało ochronne w ciele. Skład specjalnego leku obejmuje składniki przeciwbłonicze i tężcowe. Czas i czas wykonania szczepionki ustalane są zgodnie z instalacjami sanitarnymi i zamowami mieszkaniowymi. Preparaty zawierające kompletny zestaw toksoidów i takiego zastrzyku są podawane wyłącznie dzieciom w wieku poniżej siedmiu lat i o niskim stężeniu zawartości - dzieciom powyżej siedmiu lat.
Bez względu na wiek pacjenta, wstrzyknięcie odbywa się w ramieniu, w górnej części. Wymaga to małej cienkiej igły ze specjalną strzykawką. Ta szczepionka nie jest bolesna, a po chwili dyskomfort znika. Co do zasady takie szczepienie zaleca się co 10 lat, aby uniknąć choroby i podatności na zakażenie. Konieczne jest również szczepienie kobiet planujących ciążę. Jeśli strzał z tężca po pewnym czasie zacznie boleć, należy zasięgnąć porady lekarza, możliwe, że wystąpiła nietolerancja osobnicza. W takim przypadku dodatkowe badanie i obserwacja.
Podobnie jak wiele innych interwencji medycznych, szczepienia przeciw tężcowi mają kilka skutków ubocznych: