Inbredowanie u psów
Każdy hodowca w swojej pracy nieuchronnie próbuje znaleźć sposób na poprawę niektórych cech swoich zwierząt. Musi również zapewnić, że znaki te są konsekwentnie przekazywane z pokolenia na pokolenie. A to można osiągnąć tylko poprzez chów wsobny - blisko spokrewnione krzyżowanie.
Po co produkować inbred?
Inbredowanie jest najskuteczniejszą metodą hodowli psów rasowych. Pozwala na podwojenie funkcji przodka przodka ze względu na obecność jego genów zarówno u matki, jak i matki rodowód . W końcu rodzice dają swoim dzieciom tylko połowę zestawu genów, który mają. Dlatego udział podwójnych genów zależy bezpośrednio od stopnia chowu wsobnego.
Bliskie kojarzenie u psów jest wykorzystywane do zakotwiczenia genów wybitnego przodka. Jest to szczególnie konieczne przy hodowli nowych ras. Ale są też sytuacje, w których stosuje się chów wsobny z powodu niemożności znalezienia godnego partnera dzianie . Możliwe jest również zidentyfikowanie określonych nośników anomalii wśród producentów stosujących ściśle powiązane krzyże.
Pozytywne i negatywne strony chowu wsobnego
Hodowla inbredu daje hodowcom następujące zalety podczas hodowli rasy genetycznie zdrowej:
- blisko spokrewnione krzyżowania zwiększają dziedziczny unilateralizm;
- chów wsobny pozwala szybko zidentyfikować i wyeliminować recesywne wady z hodowli;
- gdy inbreduje się, potencjał genetyczny i model jakościowy są ustabilizowane;
- ściśle powiązane przejście pozwala dokładnie przewidzieć jakość przyszłego potomstwa.
Jednak nieumyślne chów wsobny u psów może mieć poważne konsekwencje:
- homozygotyczność znacząco wzmacnia i naprawia nawet najmniejszą niepożądaną cechę w określonej grupie ras;
- podczas długotrwałego chowu wsobnego fizyczne cechy i zewnętrzna strona zwierząt znacznie się osłabiają;
- blisko spokrewniona hodowla niekorzystnie wpływa na funkcje rozrodcze i żywotność psów;
- Początkowy genotyp populacji nie jest uzupełniany, co ma pewne konsekwencje.
Od wielu lat debata na temat korzyści i szkód w zakresie chowu wsobnego nie ustała. I te spory są zasadne. Rzeczywiście, kosztem ścisłego krzyżowania, możliwe jest nie tylko polepszenie populacji, ale także nieodwracalne uszkodzenie wyników długich prac hodowlanych.