Według niektórych danych, częstotliwość narodzin dzieci z spodziectwem wzrosła trzykrotnie w ciągu ostatnich trzydziestu lat. Hipospeady to anomalia rozwoju cewki moczowej, w wyniku której dzieci nie mają tylnej ściany cewki moczowej. Ta patologia występuje częściej u chłopców z częstością 1 przypadku na 150 noworodków.
Hipospeady u dziewcząt występują niezwykle rzadko. W tej patologii cewka moczowa jest dzielona na tylną powierzchnię, a przednia ściana pochwy i błona dziewicza są rozdzielone. W większości przypadków otwarcie cewki moczowej odbywa się w pochwie, z tego powodu spodziectwo u kobiet objawia się nietrzymaniem moczu.
W postaci spodziectwa, gdy krzywizna prącia jest znikoma, można zrobić bez operacji. Do chwili obecnej jedyną metodą korekcji w przypadku większości postaci spodziectwa, w których cewka moczowa lub prącie jest znacząco zgięte, jest operacja. Interwencja chirurgiczna w młodym wieku pozwala nie zranić psychiki dziecka i osiągnąć najlepszy rezultat. Optymalnym okresem dla operacji jest okres od roku do dwóch lat, aby dziecko mogło normalnie się rozwijać fizycznie i psychicznie (np. Nauczyć się pisać w pozycji stojącej jak mężczyzna). Operacja z spodziectwem wymaga dużego doświadczenia chirurgicznego, ponieważ jest uważana za jedną z najbardziej złożonych operacji w urologii dziecięcej-andrologii. Złożoność operacji polega na uzyskaniu dobrej drożności cewki moczowej, tworzenie estetycznie pięknego penisa, zapobiegającego pojawianiu się przetok, infekcji i innych powikłań po operacji.
Zdolność do posiadania dzieci i dziedziczeniaZgodnie z wynikami badań dziedziczenie spodziectwa jest niemożliwe, ponieważ przyczyna choroby leży w hormonalnym podłożu matki. Chociaż istnieją przykłady tego, że w niektórych rodzinach spodziectwa są przenoszone przez linię męską. Po pomyślnej operacji w młodym wieku mężczyźni nie cierpią na bezpłodność, chociaż mogą mieć trudności z pomyślnym zakończeniem stosunku płciowego. Dlatego rodzice powinni zwracać szczególną uwagę na wybór wykwalifikowanego lekarza, który może wykonać zabieg z najmniejszą możliwą komplikacją pooperacyjną.