Nadaktywne dziecko - objawy
Kilka dziesięcioleci temu nieznajoma większość zwrotów "nadpobudliwe dziecko" stale znajduje się w uszach. Jest stosowany w tym przypadku i bez tego, przypisując taką diagnozę wszystkim dzieciom o wysokiej aktywności i mobilności. Takie podejście jest zasadniczo błędne, ponieważ nadaktywność nie jest tylko modelem behawioralnym, ale całym zespołem, który wymaga kompetentnego i wykwalifikowanego leczenia. Podobnie jak wszystkie inne zespoły i choroby, nadaktywność u dzieci przejawia się w wielu objawach i objawach.
Należy pamiętać, że kwestia diagnozy nie jest kwestią jednego dnia. Tylko nieliczni specjaliści mogą ją zatwierdzić w sposób kompleksowy, ponieważ przyczyny nadpobudliwości u dzieci mogą leżeć w różnych sferach. Na przykład spośród czynników wpływających na występowanie nadpobudliwego zachowania dziecka wyróżniają się:
- predyspozycje genetyczne;
- czynniki biologiczne: uraz porodowy, choroba matek podczas ciąży, prowadzące do organicznych zaburzeń mózgu dziecka, itp .;
- czynniki społeczno-psychologiczne: niekorzystna atmosfera w rodzinie, zła linia edukacji, alkoholizm rodziców.
Ponadto samo działanie i nieuchronność dziecka nie wskazuje na obecność tego zespołu. Podejrzenie, że nienormalna sytuacja jest możliwa i konieczna tylko wtedy, gdy dziecko ma kilka objawów nadpobudliwości (więcej niż połowa z wymienionych poniżej), ale to nie jest wskaźnik, ponieważ niektóre lub inne cechy nadpobudliwych dzieci mogą po prostu być nieodłączne w pewnym wieku jako zjawisko przejściowe.
Co oznacza "nadpobudliwe dziecko"?
Hiperaktywne dziecko - objawy
Jak rozpoznać nadaktywne dziecko, oferujemy listę symptomów:
- częste i szybkie ruchy ramionami i nogami, które są wykonywane, gdy dziecko jest pobudzone lub w stanie emocjonalnego podniecenia;
- dziecko nie może siedzieć w jednym miejscu, ciągle podskakuje, ciągle biegnie;
- dziecko nie może uczestniczyć w spokojnych, monotonna rozgrywkach;
- dziecko ciągle się porusza i jest aktywne, prawie nie można go uśpić, zarówno w nocy, jak iw dzień;
- w klasach i klasach podskakuje i nieustannie hałasuje, przeszkadzając innym;
- odpowiada na pytania, nie czekając na ich zakończenie;
- stale przeszkadza w rozmowach i działaniach innych osób.
W ten sposób widzimy, jak nadaktywność objawia się u dzieci - w ciągłym, nieustannym ruchu i aktywności. A ta działalność jest bezcelowa i chaotyczna - nie może niczego osiągnąć, przechodząc z jednej sprawy na drugą. Ponadto dzieci te nie są ciekawe - nie wykazują dużego zainteresowania. 
do otaczających obiektów i zjawisk, a w zespole nie idź do kontaktu. Ale jednocześnie są wystarczająco rozwinięte intelektualnie i, być może, obdarzeni są jasnym talentem.
Z reguły obecność zespołu zaczyna mówić w wieku 5-6 lat, wcześniejsze zastosowanie metod wykrywania nadpobudliwości u dzieci nie jest po prostu pouczające. Objawy są najbardziej widoczne na początku. szkolnictwo - tacy pierwszoklasiści mają trudności z przystosowaniem się, nie mogą fizycznie usiąść za biurkiem przez pewien czas, przeszkadzając innym. Ma to negatywny wpływ na uczenie się, a także na stan psychiczny.
Nadpobudliwość wymaga zintegrowanego leczenie i korekta , ponieważ, między innymi, może również prowadzić do pojawienia się nerwicy, depresji i lęku. Przede wszystkim konieczne jest ustalenie przyczyny tego zachowania, a następnie połączenie terapii lekowej, nauczycieli, psychologów i logopedów. Ponadto leczenie nadaktywności wymaga bezpośredniego zaangażowania rodziców i najbliższego otoczenia.