Imbir - pikantna roślina, in vivo rosnąca w tropikach. Korzystamy z jego owoców głównie w postaci suszonej i marynowanej. Często w sprzedaży można znaleźć i korzenie imbir które mają ostry smak i są również jadalne. Czy wiesz, że ten korzeń może być uprawiany na własną rękę?
Najlepiej zrobić to w domu - w doniczce lub miniaturowej szklarni. Ale w imbiru dacza dacza, niestety, nie zadziała, bo stworzenie w ogrodzie tropikalnych warunków, które są idealne dla tej rośliny jest niemożliwe. Strzelasz, ale dobre zbiory raczej nie będą czekać. Nauczmy się więc sadzić imbir w garnku.
Przede wszystkim do tego należy wybrać świeży korzeń, ponieważ imbir mnoży się dzieląc kłącza. Przed sadzeniem należy je pokroić w taki sposób, aby każda część zawierała 1 lub 2 nerki. Muszą być albo kiełkujące, albo spuchnięte. Aby obudzić śpiące pąki, trzymaj zakupiony imbir przez kilka dni w wilgotnym i ciepłym miejscu - taki mikroklimat znacznie przyspieszy kiełkowanie.
W tym momencie wybierz dobry garnek i ziemię. Pojemnik do uprawy imbiru powinien być szeroki, ale nie wysoki. Idealna gleba to mieszanka równej ilości próchnicy, piasku i próchnicy twardego drewna.
Imbir, który już kiełkuje, jest zwykle sadzony bardzo łatwo. Aby to zrobić, wykop go w górę w ziemi (jak podczas sadzenia ziemniaków), ale nie głębiej niż 2 cm - roślina ta rośnie szeroko, a system korzeniowy nie jest bardzo rozwinięty. Przed wykiełkowaniem utrzymujcie wilgotną glebę, ale nie bądźcie gorliwi z podlewaniem, inaczej kręgosłup może gnić. Aby temu zapobiec, roślina powinna być dobrze osuszona.
Dalsza dbałość o imbir jest prosta: potrzebuje wilgoci, rozcieńczyć światło i wysoką temperaturę zawartości. Uwielbia imbir i opryski. Latem doniczkę z rośliną można postawić na loggii lub tarasie, a jesienią - w zamkniętym pomieszczeniu. Kilka tygodni przed zbiorem kłącza, imbir przestaje podlewać, stopniowo susząc ziemię w doniczce. W rezultacie liście i łodygi rośliny uschną i wyschną - znak, że można wykopać korzeń. Oczyść imbir z ziemi, dobrze umyj i osusz. Przechowywać korzenie w suchym ciemnym miejscu, w lodówce lub zamrażarce.
Jak widać, sadzenie imbiru w domu, a następnie zbieranie z wyrośniętych korzonków wyhodowanych przez siebie, jest dość realistyczne. Spróbujmy?