Piękno i zdrowie Skarbonka z ludowych przepisów

Szczaw konia

Szczaw zwyczajny jest wieloletnim ziołem, które rośnie prawie wszędzie w Europie na łąkach, polanach leśnych, wzdłuż brzegów zbiorników wodnych. Roślina ta ma 60-150 cm wysokości, z wyprostowaną łodygą, dużymi, lekko falującymi liśćmi i krótkim grubym kłączem z licznymi korzeniami. Kwiaty w małych żółto-zielonych, zebrane w wąskich kwiatostanach kwiatów.

Skład chemiczny szczurzego konia

Szczaw koni jest cennym surowcem leczniczym ze względu na wysoką zawartość składników odżywczych. Korzenie rośliny zawierają:

  • pochodne antrachinonowe;
  • garbniki;
  • flawonoidy;
  • kwasy organiczne (szczawiowy, kawowy itp.);
  • witamina K;
  • olejki eteryczne;
  • żywice;
  • żelazo

Owoc zawiera również pochodne antrachinonu i garbniki, a liście zawierają flawonoidy, witaminę C i karoten. Kwiaty szczawika końskiego są bogate w kwas askorbinowy, a wszystkie jego części to szczawian wapnia.

Szczaw koński - użyteczne właściwości i zastosowanie

Lecznicze właściwości szczawiu końskiego znane są od średniowiecza, a do dnia dzisiejszego jest on stosowany jako główny lub dodatkowy środek w leczeniu wielu chorób. Najczęściej używanymi liśćmi są rośliny z ogonkami, korzeniami i owocami (nasiona).

Szczególną uwagę należy zwrócić na właściwości lecznicze korzeni szczurzego konia. W małych dawkach ma działanie ściągające i żółciopędne, a w dużych dawkach - działanie przeczyszczające. Korzeń szczawiu Sorrel stymuluje włókna mięśniowe jelita grubego, pomagając zmiękczyć kał. Ma również następujące właściwości:

  • antihelminthic;
  • hemostatyczny;
  • przeciwzapalne;
  • gojenie się ran;
  • bakteriobójcze;
  • hipotensyjne;
  • wykrztuśny ;
  • kojący itp.

Zastosuj tę roślinę na wrzód trawienny, zapalenie pęcherzyka żółciowego, zapalenie jelit, hemoroidy, nadciśnienie, choroby skóry, kaszel, ból głowy. Korzeń szczawiu końskiego jest najczęściej używany do biegunki, w tym krwawych. Szczaw koński jest także użyteczny w chorobach zapalnych błony śluzowej jamy ustnej - jamy ustnej, zapalenia dziąseł i bólu gardła.

Szczaw konia - zbiór i zbiór

Korzeń szczawiu końskiego zbiera się jesienią po wysuszeniu nadziemnych części rośliny. Po oczyszczeniu z ziemi i przemyciu w zimnej wodzie, suszy się w cieniu lub w suszarce w temperaturze około 50 ° C. Liście i trawa szczawiu końskiego są zbierane w okresie kwitnienia, owoce - w sierpniu, gdy dojrzewają. Możliwe jest przechowywanie przygotowanych surowców nie dłużej niż 3 lata.

Konie - preparaty Szczaw - przepisy kulinarne

Wywar z korzenia szczawiu końskiego przygotowuje się w następujący sposób:

  1. Jedna łyżka posiekanego korzenia zalać dwie szklanki gorącej wody.
  2. Gotować na małym ogniu przez 15 minut, a następnie przecedzić.
  3. Pół szklanki pół godziny przed posiłkiem trzy razy - cztery razy dziennie (na biegunkę, choroby żołądka, gruźlica i inne).

Przepis na wywar z owoców roślin:

  1. 5 g surowca zalać pół litra wody.
  2. Doprowadzić do wrzenia i gotować przez 10 minut.
  3. Nalegać przez godzinę, przecedzić.
  4. Weź trzecią filiżankę 4 - 5 razy dziennie (na dyzenterię, niestrawność, itp.).

Nalewka alkoholowa z korzenia szczawiu konopnego:

  1. Rozdrobnione korzenie rośliny wlać wódkę w stosunku 1: 4.
    2. Szczaw koni właściwości użytkowe
  2. Miejsce w ciemnym miejscu przez 14 dni, wstrząsając kilka razy dziennie.
  3. Filtruj nalewkę.
  4. Weź 20-30 kropli dziennie na pół godziny przed posiłkiem (na choroby układu trawiennego, choroby układu oddechowego, krwawienie, nadciśnienie).

Szczaw koni - przeciwwskazania:

  • wiek dzieci;
  • ciąża i laktacja;
  • choroba nerek.