Bakterie Gram-ujemne
Już w 1884 roku duński lekarz Gram wynalazł specjalną metodę badania natury pochodzenia i pewnych cech mikroorganizmów. Jego istotą jest barwienie bakterii roztworem specjalnej kompozycji.
Główne rodzaje bakterii Gram-ujemnych
Jednym z rodzajów bakterii, które różnią się metodą Grama, są mikroorganizmy Gram-ujemne. Osobliwość bakterii polega na tym, że podczas badania nie zmieniają koloru na fioletowe. Jak każda inna bakteria, mogą żyć w ciele przez długi czas, nie pokazując się. Ale aby skorzystać z pierwszej okazji do rozpoczęcia reprodukcji, mikroorganizmy Gram-ujemne nie zawiodą.
Ważne jest, aby zrozumieć, że wśród bakterii Gram-ujemnych są te gatunki, które nie przyniosą wiele szkody dla organizmu i te, które mogą doprowadzić do śmierci.
Podgatunek szkodliwych mikroorganizmów jest bardzo wielu. Bakterie Gram-ujemne obejmują:
- Legionella ;
- brucella;
- spyrohety;
- pseudomonady;
- Francisella;
- proteobakterie (wśród nich dobrze znane E Coli);
- Bordetella i wiele innych.
Te mikroorganizmy mogą wywoływać problemy z oddychaniem, pracą układu sercowo-naczyniowego i przewodu pokarmowego Gram-ujemne bakterie beztlenowe, szczególnie niebezpieczne mikroorganizmy, mogą również występować w rozmazach pacjentów. Najbardziej znani przedstawiciele grupy:
- kije;
- vibrios;
- meningokoki;
- chlamydia;
- krętki;
- spirillae;
- gonococci;
- Helicobacter pylori .
Leczenie bakteriami Gram-ujemnymi
Nawet z tymi bakteriami, które nie stanowią zagrożenia dla życia, trzeba walczyć. Jak pokazano, najbardziej skuteczne z 
Gram-ujemne mikroorganizmy zwalczają silne antybiotyki. Na przykład E Coli i enterokoki mogą zostać zniszczone za pomocą ampicyliny lub amoksycyliny. W leczeniu bakterii Gram-ujemnych antybiotyki cefalosporyn sprawdziły się również (niektóre pokolenia w większym stopniu, niektóre w mniejszym stopniu).
Możliwe jest wybranie naprawdę skutecznego leczenia dopiero po określeniu dokładnego typu bakterii, które zainfekowały organizm. A im szybciej to zrobi, tym lepiej. Często szkodliwe sąsiedztwo można znaleźć tylko w analizach. Dlatego specjaliści zalecają regularne kompleksowe badania.