U osób starszych układ sercowo-naczyniowy ciała jest często zaburzony, szczególnie u kobiet. Jedną z najczęstszych chorób tego rodzaju jest czasowe gigantyczne zapalenie tętnic (GTA). Charakteryzuje się stanem zapalnym tętnic szyjnych i skroniowych, co jest ważne, aby natychmiast się zatrzymać, ponieważ patologia postępuje szybko i może powodować ciężkie powikłania, w tym nagłą ślepotę.

Oznaki czasowego zapalenia tętnic olbrzymiokomórkowych

Inną nazwą opisywanej choroby jest choroba Hortona. Jej objawy są klasyfikowane przez specjalistów w trzech grupach:

1. Ogólne:

  • gorączka i gorączka;
  • intensywne bóle głowy;
  • redukcja wagi;
  • brak apetytu na anoreksję;
  • zaburzenia snu;
  • silne zmęczenie;
  • mialgia i bóle stawów ;
  • ból podczas żucia;
  • drętwienie niektórych części twarzy;
  • ból przy palpacji skóry głowy;
  • reumatyczne polimialgia.

2. Naczyniowe:

  • konsolidacja, obrzęk tętnic skroniowych i ciemieniowych;
  • zaczerwienienie i obrzęk skóry na skroniach;
  • guzki w skórze głowy;
  • bolesność w palpacji tętnic, brak pulsacji;
  • czasami - przejściowe ataki niedokrwienne, udary.

3. Obrazy:

  • niewyraźne widzenie;
  • ból w gałce ocznej;
  • nagła ślepota.

Terapia olbrzymiokomórkowego zapalenia tętnic z reumatyczną polimialgią

Chorobie Hortona towarzyszy ostry ból w mięśniach obręczy barkowej i miednicy. Jej leczenie nie różni się od zintegrowanego podejścia do innych rodzajów GTA.

Według opublikowanych badań medycznych, olbrzymiokomórkowe zapalenie tętnic podlega terapii hormonalnej. Recepcja Prednizolon w dawce początkowej wynoszącej 40 mg na dobę pozwala znacznie poprawić stan pacjenta w ciągu 24-48 godzin i zatrzymać procesy zapalne w ścianach tętnic. W ciężkich przypadkach dodaje się metyloprednizolon.

Kiedy nasilenie objawów choroby Hortona jest znacznie zmniejszone, dawka hormonów kortykosteroidowych jest zmniejszona do 10 mg na dobę. Leczenie podtrzymujące trwa co najmniej sześć miesięcy, aż wszystkie objawy olbrzymiokomórkowego zapalenia tętnic całkowicie znikną. Ciężkie postacie tej choroby wymagają dłuższego cyklu leczenia, około 2 lat.

Nawet po potwierdzeniu wyzdrowienia konieczne jest kontynuowanie monitorowania u specjalisty, który regularnie uczestniczy w rutynowych kontrolach, ponieważ choroba może się powtarzać.