Ogólny niedorozwój mowy
W ciągu pierwszych sześciu lat życia dziecko nabywa więcej wiedzy niż we wszystkich innych latach. Szczególnie szybki rozwój następuje w ciągu pierwszych dwóch lat, kiedy noworodek, mając zaledwie kilka wrodzonych odruchów, stopniowo uczy się siedzieć, czołgać się i chodzić, rozumieć czyjąś wypowiedź i mówić samodzielnie oraz nabywać inne ważne umiejętności.
Dziecko uczy się rozumienia i reprodukowania mowy ojczystej przez wystarczająco długi czas. Istnieją pewne normy rozwoju mowy, na których rodzice mogą podejrzewać opóźnienie rozwojowe swojego dziecka w czasie.
Ogólny niedorozwój mowy (OHP) i opóźniony rozwój mowy to nie to samo. Jeśli w drugim przypadku dzieci zaczynają mówić nieco później niż ich rówieśnicy, wówczas przy pomocy OHP dzieci doświadczają zaburzeń mowy związanych zarówno z sensem, jak i dźwiękiem.
Powody niedorozwoju mowy dzieci są różne: mogą być konsekwencjami urazów porodowych, różnych chorób neurologicznych i urazów psychicznych.
Charakterystyka i cechy psychologiczne dzieci z OHP
Zazwyczaj niedorozwój mowy jest zwykle rozpoznawany u dzieci w wieku 4-6 lat. Z reguły są to dzieci o normalnie rozwiniętej inteligencji, bez wad słuchu. Zaczynają mówić później niż inni, podczas gdy ich mowa jest często niezrozumiała, tylko rodzice to rozumieją. Dorastając, dzieci zaczynają być bardzo krytyczne wobec wady mowy, niepokoju. Dlatego też ogólne niedorozwój w mowie wymaga leczenia, a przezwyciężenie tego problemu jest całkiem realne.
Poziomy niedorozwoju mowy ogólnej
Lekarze rozróżniają cztery poziomy niedorozwoju mowy ogólnej.
- Pierwszy poziom charakteryzuje się niemal całkowitym brakiem mowy, gdy dziecko papla więcej, aktywnie wykonując gesty, niż mówi.
- Na drugim poziomie NRO dziecko ma mowę frazową w powijakach. Potrafi wymówić zdania kilku słów, ale często zniekształca słowa i ich zakończenia.
- Trzeci poziom charakteryzuje się bardziej znaczącą mową: dziecko mówi płynnie, ale jego mowa jest pełna błędów leksykalnych, gramatycznych i fonetycznych.
- Czwarty poziom niedorozwoju mowy rozpoznaje się u dzieci, które na pierwszy rzut oka powodują, że błędy mowy są nieistotne, ale ostatecznie przeszkadzają w normalnym uczeniu się.
Dzieci z ONR powinny mieć regularną terapię logopedyczną. Ponadto potrzeba kontrolowania psychologa, a czasem neurologa. Zwiększona opieka rodzicielska i wsparcie, bez których nie można przezwyciężyć choroby, jest niezwykle ważne dla dzieci z tą diagnozą.