Studiowanie kultury różnych krajów i epok to dość interesująca i fascynująca działalność. Wiadomo, że strój ludowy może wiele powiedzieć o kraju i zwyczajach. Kto, niezależnie od tego, jak wiemy, że przez cały czas kobiety uwielbiały ubierać się i dekorować ubrania w oryginalny sposób. Dlatego każdy kraj ma swój własny strój ludowy, który przekazuje ducha i tradycje swoich obywateli.
Damski strój ludowy Francji składa się z szerokiej spódnicy do połowy łydki, ozdobionej różnymi fałdami i marszczeniami, a także z długimi rękawami zapinanymi na kołnierzu. Elementem obowiązkowym jest jasny fartuch, który jest nieco krótszy niż spódnica. Na ramionach można wrzucić chustkę lub szalik, wiążąc końce z przodu. Tradycyjny nakrycia głowy Uważany jest za czapkę, nad którą można nosić czapkę lub szalik.
Chłopskie ubrania były wykonane głównie z szarej, brązowej lub białej tkaniny. Francuska elita wolała nosić ubrania niebieskie, czerwone, liliowe i czarne.
Główne cechy francuskiego stroju ludowego powstały w XVII wieku. W tamtych czasach chłopi nosili płócienne i wełniane ubrania. Koszule i swetry były szyte z tkaniny z dodatkiem bawełnianej nici.
Po Wielkiej Rewolucji Francuskiej pojawiły się stroje świąteczne, różniące się rodzajem stroju prowincji. Bretońskie kobiety wprowadziły tatuaże koronkowe, staniki i staniki. Charakterystyczną cechą flamandzki był szal w kratkę z frędzlami. W tradycyjnych strojach katalońskich uczestniczyli mangi - to ażurowe rękawy od łokcia do nadgarstka, a także preferowali jasne i różnorodne kolory.